Rifrildið um Pál Magnússon - og Bankasýslu Ríkisins!

Helsta rifrildið á Íslandi þessa dagana er ráðning Páls Magnússonar, sem forstjóra Bankasýslu Ríkisins. Á hann þá væntanlega að taka við af Elínu Jónsdóttur, forstjóra. Það má sannarlega segja að það hafi verið nokkuð hugrökk ákvörðun, að ákveða að ráða fyrrum aðstoðarmann Valgerðar Sverrisdóttur Iðnaðarráðherra, árin 1999-2006.

Hugrökk vegna þess, að einmitt þetta atriði hefur skapað mikla reyðiöldu í þjóðfélaginu - en eins og þekkt er, þá var það einmitt á þessum árum sem alræmd einkavæðing bankanna fór fram - og við þekkjum í dag hvernig þeirri vegferð lauk.

 

Brennimerktir fyrir lífstíð!

• Í augum fjölmargra Íslendinga eru einstaklingar þeir, sem komu nærri ákvörðunum um þá einkavæðingu - brennimerktir fyrir lífstíð.

Sjá rökstuðning stjórnar Bankasýslu fyrir ráðningu Páls Magnússonar - hér!

Sannarlega er óhætt að segja, að í ljósi þeirrar reiði og sárinda, sem búa undir niðri, hafi það verið ákaflega óskynsöm ákvörðun að ráða Pál Magnússon.

En á hinn bóginn, við lestur rökstuðnings um ráðningu, þá virðist ráðningaferlið hafa verið óvenju vandað - miðað við þ.s. maður hefur heyrt dæmi um frá ríkisgeiranum.

En, það er óhemju mikill skortur á pólitísku nefi - að hafa ekki skynjað hvað að líkindum myndi gerast, að horfa einungis á málið út frá þeim sjónarmiðum sem koma fram í rökstuðningi.

Ég held að óþarfi sé - eins og svo fjölmargir aðrir bloggarar gera þessa dagana, að gera þessum einstaklingum sem sitja í stjórn - upp að hafa verið að taka pólitíska ákvörðun.

Enda er mjög erfitt að rökstyðja að svo sé  - þ.s. einungis einn stjórnarmanna hefur nokkur tengsl meint eða raunveruleg við Framsóknarflokkinn - Þorsteinn Þorsteinsson.

 

Stjórn

Stjórn Bankasýslu ríkisins skipa þau Þorsteinn Þorsteinsson, rekstrarhagfræðingur, stjórnarformaður, Sonja María Hreiðarsdóttir, lögmaður, varaformaður, Steinunn Kristín Þórðardóttir, rekstrarhagfræðingur og Jón Sigurðsson, lögmaður, til vara.

Elín Jónsdóttir lögfræðingur er forstjóri Bankasýslu ríkisins.

 

Þeir sem tala um eitthvert Framsóknarplott - eru þá líklega að meina að Þorsteinn Þorsteinsson, einhvern veginn ráði öllu, að þau hin séu eintómar gufur.

• Til upprifjunar er Bankasýsla stofnuð í tíð núverandi ríkisstjórnar - Steingrímur J. flutti sjálfur frumvarp um stofnun hennar á Alþingi, fékk samþykkt - réð alla stjórnarmenn.

• Steingrímur J. er sá ráðherra - sem málefnið bankamál heyra undir, þar með Bankasýsla Ríkisins.

Svo þ.e. dálítið furðuleg hugmynd - að þarna sé eitthvert Framsóknarplott. Flokkurinn í stjórnarandstöðu, hefur hvergi nærri þessari stofnun komið.

Þvert á móti sýnir það hve pólitískt eitruð sú ákvörðun reynist vera - að ráða Pál - að sennilega hafa gagnrýnendur rangt fyrir sér; að eitthvert pólitískt plott hafi legið að baki.

Að sennilega sé þetta einmitt eins og rökstuðningur ráðningar Páls sýnir - ákvörðun tekin einfaldlega án nokkurrar hliðsjónar við pólitísk tengsl þeirra einstaklinga er voru undir skoðun - mistök stjórnar Bankasýslu liggi einmitt í því, að hafa einmitt ekki pælt í pólitíkinni - hugleitt sárindin í þjóðfélaginu.

• Mjög barnalegt af þeim - að hafa ekki velt því fyrir sér.

 

Spurningar til íhugunar?

• Spurning - hvernig er unnt að útiloka hóp fólks frá opinberum störfum - "einst. sem tengjast hruninu með einum eða öðrum hætti" - þegar þeir liggja sjálfir persónulega ekki undir grun um nokkurt ólöglegt athæfi - hafa ekki verið dæmdir né kærðir?

Fólk svari þessu - en skv. lögum og einnig mannréttindaákvæðum SÞ - er einungis unnt að útiloka fólk frá störfum - skv. sönnuðu lögbroti - - þá þannig að dómur liggi fyrir eða a.m.k. að viðkomandi hafi verið handtekinn, sé í gæsluvarðahaldi eða sæti sakamálarannsókn af einhverju tagi.

• Ég sé ekki með hvaða hætti er unnt skv. stjórnlögum og lögum, að útiloka tiltekna einstaklinga - án ofangreindra forsenda.

• Ráðningaskilyrði verða að sjálfsögðu að vera almenn þegar hið opinbera á í hlut.

• Eina nálgun sem ég sé um ráðningar - ef á að búa til takmarkandi ákvæði - er að skilgreina nánar hæfisskilyrði.

• Og að auki, hvaða reynsla telst nýtileg - til tekna.

• Reglur þurfa auðvitað að standast mannréttindaákvæði.

• Mega ekki fela í sér ólögmæta mismunun skv. þeim ákvæðum.

Þeir einstaklingar, eins og nefndur Páll Magnússon, þeir halda áfram að starfa í þjóðfélaginu, þ.e. alveg klárt að héðan í frá er hann í reynd útilokaður frá nokkru starfi innan ríkisgeirans.

Mér sýnist ljóst að hann hafi öðlast rétt á skaðabótum - en búið var að tilkynna um ráðningu hans.

En augljóst virðist - að hann verður að halda áfram að starfa fyrir sveitarfélög - það verði eina mögulega leið hans til að nýta menntun og þekkingu þá er hann hefur. 

Það er mjög ólíklegt að hann hafi raunverulega ráðið einhverju um söluferli bankanna - enda voru það þeir Davíð og Dóri, er tóku ákvarðanirnar. Meira að segja ráðherra bankamála réð því ekki, hlíddi sínum formanni eins og frægt er.

Páll er í reynd lítill karl í öllu þessu máli - en reiði þjóðarinnar er slík, að Páll er í reynd "ósnertanlegur" þ.e. enginn má koma nærri honum.

 

Niðurstaða

Það sem upphlaupið sýnir kannski einna best, er hve gríðarlega mikil sú reiði er, sem býr hjá þjóðinni. Hún hefur ekki fengið þá lækningu á sinni reiði, að sjá stjórnendur bankanna dæmda. Á sama tíma, upplifir hún ástandið í þjóðfélaginu að mörgu leiti svo að enn ráði í reynd þeir sem settu allt á hliðina. 

Þetta sýnir hve virkilega mikið liggur á - að hraða sem mest rannsókn þeirra mála, sem Sérstakur er með á sinni könnu.

En einungis með því að sjá að einhverjir raunverulega séu dæmdir - er þess nokkur von að menn eins og Páll geti öðlast fyrirgefningu.

Ef enginn verður virkilega dæmdur - þá getur orðið einhverkonar uppreisn.

 

Kv.