Ingibjörg/Geir - réttu samningamenn okkar?

Ingibjörg og ESB aðild:

Það virðist að Ingibjörg vilji sytja áfram í ríkisstjórn út kjörtímabilið, einnig vegna þess að hún vill koma Íslandi inn í ESB. En, gott mál, segjum að svo sé, þá kemur að þeirri spurningu hvort við treystum þeim eða henni, til að fara fram fyrir okkar hönd og semja? Hafið í huga hina stórfenglega lélegu frammistöðu þeirra síðan vorið 2008. "MESTU MISTÖK LÝÐVELDISÖGUNNAR" segir Þorvaldur Gylfason, og er ég honum öldungis sammála.

Það er vitað að löngum hefur hún verið mjög ákafur fylgismaður aðildar, sem er ekki endilega slæmt í sjálfu sér, en spurningin hér er um heppilegasta samningamann okkar. Í samningum almennt, ef þú stefnir að góðum samningum, þá er ein af almennu reglunum sú 'að þú mátt ekki vera sjáanlega of ákafur að ná fram samningum'. Ástæða þess hýtur að vera augljós, og á við allar tegundir af samningagerð, hvort sem verið er að kaupa/selja bíl eða semja um aðild að ESB. Ef þú ert of ákafur, ertu einnig of fljótur að gefa eftir, gerir of litlar kröfur...samingamenn þeir sem eru hinum megin við borðið taka fljótt eftir slíku, og gerast tregari en ella til að gefa eftir, sína minni sveigjanleika en ella.

Punkturinn er sá, hafandi í huga svakalega slæma fammistöðu beggja ríkisstjórnarflokkanna í málum þjóðarinnar undanfarið hálft ár, einnig hafandi í huga þann veikleika að utanríkisráðherra er mjög áköf um aðild Íslands - sem almennt er vitað bæði hér og erlendis - er sá að ég tel mjög mikla hættu á að aðildarsamningagerð með hana og/eða þau við stjórn, myndi leiða til aðildarsamnings, sem væri svo mjög gallaður hvað okkar hagsmuni varðar, að þjóðin muni hreint slétt fella hann í þjóðaratkvæðagreiðslu.

Þannig, væru þau búin að eyðileggja málið, allavegna næstu árin á eftir. Hvað haldið þið?

Ómissandi ríkisstjórn!!

Það er ljóst af tali Ingibjargar Sólrúnar og Geirs Haarde, að þau telja sig vera ómissandi. Það er náttúrulega alveg bráðskemmtilegt, að einmitt þegar þjóðin æpir að þau skuli hypja sig, skuli þau hafa sannfært sig um að slíkt væri hið mesta glapræði. Þetta er að sjálfsögðu gömul saga og ný, þar sem reikna má með að stjórnmálamenn séu fólk sem sé með sjálfsálit yfir meðallagi, en ákeðin ynnri sannfæring um eigið ágæti eftir allt saman hjálpar þeim við að selja sig til kjósenda, þá fylgir því á móti sú hætta að þessi sannfæring sem svo algengt er að sé til staðar stígi þeim til höfuðs. Spurningin er þá, HEFUR ÞAÐ GERST? Með öðrum orðum, er tvíeykið sem yfir þjóðinni ríkið, orðið svo uppfullt af sjálfu sér, að það sé orðið algerlega staurblint á það, að þjóðin sé einmitt orðin þeirrar skoðunar að það væri einmitt eitt helsta þjóðrifamálið að losna við þau bæði úr rikisstjórn? Ummæli þeirra á Alþingi í dag, sem og á borgarafundinum í kvöld, benda sterklega til þess.

En ljóst er, að ef þau fara frá, mun að þeirra sögn, allt fara til fjandans...sem væntanlega þíðir að þau telja að það sé ekki ríkjandi ástand :) Það, má í framhaldi af þessu færa líkur fyrir því, að þau séu einnig þeirrar skoðunar að utanþingsstjórn, skipuð af forseta Íslands í kjölfar afsagnar þeirra, sé öldungis ófær um að fylgja fram þeim málum sem þau telja svo nauðsynlegt að þau sytji áfram til að fylgja fram. Ég held að óhætt sé að fullyrðar að góður meirihluti þjóðarinnar sé þeim öldungis fullkomlega ósammála í öllum höfuðatriðum.