Hugmyndir Framsóknarmanna, um framtíð íslensku bankanna!

Góðan dag, ég kynni hér hugmyndir Framsóknarmanna, um framtíð íslensku bankanna.

Hrun bankanna:Með setningu neyðarlaga á Alþingi þann 6. október 2008 voru innlán gerð rétthærri öðrum skuldum bankanna og bönkunum skipt í gamla (slæma) og nýja (góða) banka.

Vandi gagnvart erlendum köfuhöfum: Stærsti hluti skulda íslensku bankanna, er í eigu erlendra aðila, þar á meðal stórra og áhrifamikilla banka. Áframhald deilna við þessa aðila, geta valdið Íslandi margvíslegum vandkvæðum til framtíðar. Dregið úr áhuga óskyldra erlendra aðila til að veita Íslandi fyrirgreiðslu. Gert umsýslan skulda okkar, bæði dýrari og erfiðari, en ella. Það eru því gríðarlegir hagsmunir okkar í húfi, að ná sátt við þessa aðila. Auk þess, er möguleiki, að þeir fari í mál við ríkið, til að hnekkja neyðarlögunum, sem gæti sett þann gerning allann, og núverandi skipan bankamála á Ísland, algerlega í háaloft.

 Kröfuhafar fái hlut í nýju bönkunum: Til að koma til móts við kröfuhafana má færa þeim hlutafé í nýju bönkunum sem nemur skerðingu krafna þeirra. Með þessu móti færu einnig saman hagsmunir ríkisins og íslensks efnahagslífs annars vegar og kröfuhafanna hins vegar við uppbyggingu bankanna. Kröfuhafar myndu þá sjá sér hag í því að færa eignir úr gömlu bönkunum yfir í þá nýju á lægri verðum í því augnamiði að nýju bankarnir yrðu sterkari. Ríkið leggur svo inn aukið eigið fé og fær hlutabréf til samræmis við það.

Hugsanleg útfærsla: Til að tryggja yfirráð ríkisins yfir bönkunum, meðan á uppbyggingu þeirra stendur, mætti haga málum þannig, ef samkomulag við erlenda kröfuhafa næst um það fyrirkomulag, að hlutabréf ríkisins yrðu A-hlutabréf sem veittu atkvæðisrétt, en aðrir eigendur myndu fá B-hlutabréf sem gætu til dæmis veitt forgang að arðgreiðslum.

Óvissa: Óvissa er um að erlendir kröfuhafa myndu sætta sig við þá skipan mála. En, sjálfsagt er að láta reyna á það, hvort samkomulag næst. Ef þeir heimta full yfirráð yfir bönkunum, þarf að skoða stöðuna á ný. Framsóknarflokkurinn bendir á leiðir.

 

Einar Björn Bjarnason, stjórnmálafræðingur, evrópufræðingur, og frambjóðandi fyrir Framsóknarflokkinn, 9 sæti Reykjavík Suður.

 

Sjá tillögur Framsóknarflokksins.

Hugmyndir Framsóknarmanna: losum okkur við ‘Krónubréfin!'

                                              Góðan dag, ég kynni hér hugmyndir Framsóknarmanna, um hvernig á að losna við svokölluð Krónubréf.

Hvað eru Krónubréf?: Krónubréf, eru skuldabréf sem Seðlabanki Íslands, seldi. Krónur voru seldar, gegn kaupum á erlendum gjaldeyri. Stjórnendum Seðlabankans, fannst þetta snjallt, þ.s. þeir gátu prentað krónur og keypt erlendan gjaldeyri. Sala þessara bréfa gekk vel. Í dag er útistandandi skuld á milli 350 - 500 milljarða króna.

Hrunið breytti öllu: Með hruni krónunnar, og bankanna, hættu krónubréfin, að vera spennandi eign. Æ síðan, hafa þau hangið yfir eins og fallöxi, en ástæða er að ætla að eigendur þeirra vilji selja þau flest. Afleyðingin, yrði stórt verðfall á krónunni.

Belti og axlabönd: Þetta er stóra ástæðan fyrir gjaldeyrishöftunum. Mörg þessara krónubréfa, hafa verið á gjalddaga. Í stað þess að greiða þau út, hafa vextir verið greiddir, og þær greiðslur hafa verið að ýta krónunni niður, þrátt fyrir höftin.

Losum okkur við krónubréfin:Framsóknarmenn leggja til að Seðlabankinn setji upp uppboðsmarkað fyrir gjaldeyrisskipti. Erlendum aðilum gefist kostur á að selja krónur en lífeyrissjóðum, innlendum aðilum með erlendan gjaldeyri í höndunum og ríkinu gefist kostur á að kaupa krónur. Uppboðin gætu verið reglulega, til dæmis tvisvar í mánuði. Þetta tryggir hagstætt verð frá erlendum krónueigendum sem vilja losna og á sama tíma fá lífeyrissjóðir krónur á hagstæðu verði. Kaupi þeir krónur á uppboðunum losnar um þrýsting frá erlendum krónueigendum, þ.e. krónubréfaeigendum, án þess að ríkið þurfi að ganga á gjaldeyrisforða sinn. Lífeyrissjóðirnir koma um leið eignum heim með eins hagkvæmum hætti og kostur er. Önnur tillaga, er að hvetja innlenda aðila til að semja beint við erlenda, um yfirtöku á krónubréfum, án þess að um uppboðsmarkað sé að ræða. Hvort tveggja, getur verið í gangi á sama tíma. Þessi viðskipti, geta innlendir aðilar, sem eignast gjaldeyri vegna viðskipta sinna erlendis, tekið þátt í, og þannig gert sitt til að hjálpa þjóðinni út úr vandanum.

Einar Björn Bjarnason, stjórnmálafræðingur, evrópufræðingur, og frambjóðandi fyrir Framsóknarflokkinn, 9 sæti Reykjavík Suður.

Sjá tillögur Framsóknarflokksins.

 

 

Góðan dag, kjósendur!

Góðan dag, ég heiti Einar Björn Bjarnason, og fer fyrir Framsóknarflokkinn, í 9. sæti Reykjavík Suður. Ég gekk nýverið til liðs við Framsóknarflokkinn, eftir 14 ára fjarveru. Við síðustu þingkosningar, starfaði ég fyrir Íslands-hreyfinguna, og var í 14 sæti í Norðurlandi-Eystra.

Af hverju aftur til liðs við Framsókn? Er hann ekki gjörspilltur, á fallanda fæti, að renna inn í Íhaldið? Ég er sammála fjölmörgu því sem Framsóknarflokkurinn hefur verið gagnrýndur fyrir, í formannstíð Halldórs Ásgrímssonar. Það var einmitt, ástæða þess að ég hélt mig fjarri flokknum á þeim árum. Mér hugnaðist ekki, hvað þar fór fram innan veggja.

Þörfin á endurnýjun: Kalt mat, enginn flokkur hefur gengið lengra í að endurnýja þá sem sitja í áhrifasætum og trúnaðarstörfum, fyrir flokkinn, heldur en Framsóknarflokkurinn. Það sem Framsóknarflokkurinn gerði, er fullkomlega sambærilegt við, ef allri stjórn fyrirtækis væri skipt út, einnig millistjórnendum í mikilvægum stöðum, og síðan forstjóranum og staðgengli hans.

Ekkert er öruggt í heimi hér: Að sjálfsögðu, er það hvorki gulltryggt, að nýir kústar muni sópa vel, né að þeir muni standast freistingar. En punkturinn, er sá, að með svo stórum breytingum á þeim sem skipa stjórnenda og ábyrgða stöður fyrir flokkinn, hefur sú von skapast að betri tímar renni í hönd. Þetta er sanngjarnt mat.

Nýtt fólk er öflugt, og ungt, og ber að fá tækifæri að sanna sig: Nýtt fólk, eitt og sér er ekki nóg. Ég skil fullkomlega, að fólk sé tortryggið. En Framsókn er kominn aftur, nýju fólki er alvara með að færa flokkinn til betri vegar. Gera að miðjuflokki á ný. Ég bendi á þær hugmyndir, til lausnar, sem settar hafa verið fram. Þær eru djarfar, og settar fram af góðum hug, og jákvæðum vilja. Í stað þess að veita þessari útréttu sáttarhönd, viðtöku. Hafa ríkisstjórnarflokkarnir, túlkað þær á versta hugsanlega veg. Gert nýjum stjórnendum upp illvílja, hroka, jafnvel heimsku, en sjálfir hafa þeir engar raunhæfa lausnir fram að bera. Hver er þá hrokafullur, ég spyr?

Sjá tillögur Framsóknarflokksins.

 

 

Ríkisstjórnin gerir stórfelld mistök!!

 

Herfileg mistök ríkisstórnarinnar!!

Stefna ríkisstjórnarinnar, skv. innleiðingu kafla um greiðsluaðlögun inn í lög “nr. 21, 26. mars 1991” mun leiða til stórfellds ófarnaðar fyrir almenning.

 

Ágæt lög:

Hin breyttu lög, eru sem slík, til mikilla bóta. Innleiðing nýs kafla um greiðsluaðlögun, er jákvætt skref, í almennum skilningi. Það sem gengur ekki, er að ætla þeim kafla að leysa þann núverandi vanda sem þjóðfélagið á við að glíma. Vandinn, er allt of stórfelldur, til að þau lög dugi ein og sér sem lausn. 

 

Hver eru vandkvæðin?

Ferlið er allt of tímafrekt, til að vera nothæf lausn á svo stórfelldum vanda. Samkvæmt nýlegum tölum, eru heimili á Íslandi 109.328. Samkvæmt Seðlabanka Íslands, eru 13% heimila með neikvæða eiginfjárstöðu, þ.e. um 14.200 heimili. Samkvæmt tölum Vinnumálastofnunar, voru 17.794 atvinnulausir, á öllu landinu, þann 1. apríl 2009. Auk þessa, eru fjölmargir einstaklingar, enn í vinnu, sem hafa orðið fyrir umtalsverðri kjaraskerðingu. Til viðbótar, er einnig umtalverður fjöldi einstaklinga, sem hvorki hafa orðið fyrir kjaraskerðingu né misst vinnu, en sem eru í vandræðum, vegna óhagstæðrar gengisþróunar og stórfellda hækkun lána í erlendri mynnt, sem og sambærilega hækkun afborgana af þeim lánum. Það er ekki svo einfalt, að hægt sé að leggja þessa hópa saman. Ekki eru allir, með neikvæða eiginfjárstöðu í greiðsluvandræðum, t.d. En, þessi samantekt, gefur þó ástæðu til að ætla, að þeir séu vart færri en á bilinu 10 – 20 þúsund. 

 

Tímafrekt ferli:

Samkæmt  lögum “nr. 21, 26. mars 1991” samkvæmt breytingum sem tóku gildi þann 1. apríl 2009, ( nr. 21, 26. mars 1991 ), þá geta einstaklingar, sem ekki eiga eða reka fyrirtæki, og sem eru fyrirsjáanlega ófærir um að greiða af lánum sínum, óskað eftir greiðsluaðlögun. Þessari beiðni, sé beint til héraðsdómstóls í heimahéraði. Ef dómstóll í heimahéraði veiti samþykki sitt, þá sé sýslumanni í því héraði heimilt í umboði Dómsmálaráðherra að skipa umboðsmann með nauðasamningi um greiðsluaðlögun. Lögum þessum samkvæmt, ber umboðsmanni að veita lánadrottnum 4 vikur, til að lýsa kröfum. Síðan, ber honum að halda fund með kröfuhöfum, sem lýst hafa kröfum, og viðkomandi einstakling, innan 2 vikna frá lokum 4 vikna frestsins. Að afloknum fundi milli kröfuhafa og einstaklings, þ.s. umsjónarmaður leitast við að miðla málum, hefur hann svo viku til að fella úrskurð. Ef úrskurður fellur einstaklingi í hag, hefur einstaklingur viku frest til að koma úrskurði umboðsmanns, ásamt gögnum, til dómstóls í viðkomandi héraði. Þegar því er lokið, hefur dómstóll í héraði, viku frest til að boða aðila til sín, skv. boðaðri dagsetningu, þ.s. aðilar fá að tjá afstöðu til málsatvika. Ef úrskurður, fellur einstaklingi í vil, fá gagnaðilar vikufrest til að kæra úrskurðinn til hæstaréttar.  

 

Leikur að tölum:

Frestir byggðir inn í ferlið, í vikum taldir; 4 + 2 + 1 + 1 + 1 + 1=10 vikur. (10 * 20.000)/52=3846 ár. Deilum í þetta með fjölda dómara, við Héraðsdóm Reykavíkur, og niðurstaða er 167 ár. En, ef við ætlum að hver ráði við 10 mál per tímabil, er niðurstaðan 16,7 ár. Ef fjöldi mála er 10.000, þá helmingast tölur, og niðurstaða er 8,35 ár. Þetta er sett fram, þó sennilega mjög ónákvæmt sé, til að gefa lesendum smá hugmynd um, hve víðsfjarri því að vera raunhæfar, hugmyndir ríkisstjórnarinnar eru. Taka ber fram, að héraðsdómarar, þurfa að sinna mjög mörgum öðrum dómsmálum, sem ekki er hægt að víkja til hliðar. 

 

Ráðgjafarstofa um fjármál heimilanna:

Ríkisstjórnin hefur lofað, að Ráðgjafarstofa um fjármál heimilanna, muni vera til taks til að veita einstaklingum ókeypis ráðgjöf. Augljóslega, verður það umtalsverð vinna fyrir einstaklinga að sækja sitt mál um greiðsluaðlögun. Þörf fyrir sérfræðiaðstoð við undirbúnings málsgagna, er augljós. En hitt er einnig, að slík aðstoð er öllu jafna dýr, og að auki, að einstaklingar í greiðsluvandræðum, eru ekki sérstaklega aflögufærir um fjármagn til að greiða fyrir þá aðstoð. Spurningin, er þá, hvort aðstoð sem standi til boða sé nægileg. Samkvæmt lista yfir starfsmenn Ráðgjafarstofu, þá eru þeir: 14 alls; 9 ráðgjafar, 1. lögfræðingur, 1. þjónustustjóri, 1. forstöðumaður, og 2 með ótilgreindan starfstitil. Þetta er allt og sumt, virkilega. Ríkisstjórnin, hefur lofað að veita fjárveitingu fyrir 3 viðbótarstarfsmönnum. Ég vek athygli á, að einungis 1 lögfræðingur, er þarna starfsmaður. Mjög augljóslega, mun Ráðgjafarstofa drukkna undir mjög þykkum bunka umsókna um aðstoð. 

 

Niðurstaða:

Leið ríkisstjórnarinnar til björgunar fólks sem á í greiðsluvandræðum, og mun á næstunni eiga í slíkum vandræðum, er mjög augljóslega víðsfjarri því að ráða við vandamálið. Ef ríkisstjórnin bregst ekki við, hið fyrsta, og leggur til raunhæfar leið, þá er krystaltært að stefnir í mjög mikinn ófarnað fyrir stórann hóp einstaklinga. Látum ekki ríkisstjórnarflokkana komast upp með að hrósa sér af lausn, sem er engin lausn, og mun nánast í engu leysa vandann, en ef til vill duga um tíma til að slá ryki í augu fólks.

 

Virðingarfyllst,

Einar Björn Bjarnason,

Stjórnmálafræðingur og Evrópufræðingur,

9. á lista Framsóknarflokksins í Reykjavík Suður.