Ástæða að velta fyrir sér mikilvægi kjarnasprengjuárásanna á Nagasaki og Hiroshima - í ljósi fyrstu heimsóknar Bandaríkjaforseta til Hiroshima

Þetta er fyrst og fremst sögulegt deiluefni, hvað akkúrat knúði Japan til uppgjafar:

1. Kjarnasprengjuárás er gerð á Hiroshima 6. ágúst 1945, sprengjan nefnd - "Little Boy."
2. 9. ágúst 1945 var kjarnasprengju af annarri gerð, "Fat Man", varpað á Nagasaki.
3. 8. ágúst 1945, lístu Sovétríkin yfir stríði við japanska keisaradæmið, og daginn eftir hófst meiriháttar sovésk aðgerð gegn svokölluðum Kwantung her Japans, í leppríkinu Manshuko, aðgerðum Sovétríkjanna var lokið þann 20. ágúst 1945 - Soviet invasion of Manchuria.
   
   
4. Japan gafst formlega upp þann 15. ágúst 1945 - þrátt fyrir formlega yfirlýsingu um uppgjöf héldu bardagar áfram í Manchuko í 5 daga til viðbótar.
   ---Auk þess að taka Mansjúríu og Innri Mongólíu.
   ---Tóku Sovétríkin á þessum dögum, N-Kóreu.
   ---Og að auki Kúríl eyjar Norður af Japönsku eyjunum.
   Sem Japanar höfðu átt í aldir!

Eins og sést á þessu - má halda því hvort tveggja fram, að kjarnasprengjuárásirnar hafi riðið baggamun.
Eða innrás síðan hernám Sovétríkjanna á svæðum í N-Kína hluta Kóreu, ásamt Kúríl Eyjum.

Margir í dag halda því fram -- að aðgerð Sovétríkjanna hafi verið mun meiri ógn, sá möguleiki að Sovétríkin héldu áfram innrás inn á - Japanseyjar úr Norðri, t.d. næst á Sjakalín eyju.
---Hafi endanlega sannfært Japani um það að frekari barátta væri vonlaus.

Þegar þarna var komið við sögu, var Kwantung herinn í fullkomlega vonlausri stöðu, þó á pappírnum væri hann fjölmennur þ.e. 700þ., sem tæknilega hefði með réttum vopnum geta veitt honum möguleika að verjast í nokkurn tíma -- innrás 1,5 milljónar sovéskra hermanna.
---Þá var Kwantung herinn þegar þá kom til sögu, mjög hraklega illa búinn, vopn fullkomlega gagnslaus gegn t.d. T-34, þ.e. úreltir léttir skriðdrekar, skiðdrekabyssur er áttu enga möguleika að skjóta í gegnum brynvörn T-34, og fallbyssur flestar af léttara taginu. Til að bæta gráu ofan á svart, var mikið af lítt þjálfuðum nýliðum.
---Enda sókti sovéski herinn fram nánast án nokkurrar fyrirstöðu, keyrði beint í gegnum sérhverja varnarviðleitni japönsku hermannanna!

Japan líklega hafði þá engan her yfir að ráða í N-hluta Japans til að verjast innrás.
Enda hafði Japan verið að undirbúa mjög umfangsmiklar varnir í S-Japan gegn væntanlegri innrás herja Bandaríkjanna, Ástralíu, Nýja Sjálands, Kanada og Breta -- sem til stóð að færi fram vorið 1946.
---Eins og að Japan hafi ekki uggt að sér, eftir 6-ár af friði við Sovétríkin, að hætta væri á innrás síð sumars 1945.

Obama to visit Hiroshima, will not apologize for World War Two bombing

Sveppaskýið yfir Hiroshima til vinstri, Nagasaki til hægri!

Ég er þeirrar skoðunar að vera megi að það hafi bjargað heiminum í Kalda-stríðinu, að afleiðingar kjarnasprengjuárásar voru þekktar - í kjölfar árásanna á Hiroshima og Nagasaki

Þannig að þó svo að fórn íbúa borganna hafi ekki - - verið það sem knúði Japan til uppgjafar.
Þá í staðinn, geti verið að sú fórn, hafi bjargað heiminum síðar meir!

1. Punkturinn er sá, að í Kalda-stríðinu, komu upp í nokkur skipti hættutímar, er hefðu getað leitt til kjarnaátaka.
2. Það skiptir máli, að muna -- að þeir sem taka ákvörðun, þ.e. leiðtogi Sovétríkjanna á hverjum tíma, og forseti Bandaríkjanna á hverjum tíma; að þeir voru ekki sérfræðingar.
   ---Heldur leikmenn.
3. Mig grunar að það hafi verið auðveldar fyrir leikmenn, að skilja afleiðingar kjarnorkustríðs, að geta séð myndir af raunverulegum afleiðingum slíkrar árásar.
4. Maður veit aldrei, hvað akkúrat fékk leiðtogana til að -- stíga til baka!
   ---En það getur vel verið, að svipmyndirnar frá Hiroshima og Nagasaki, sem voru mjög vel kynntar eftir að stríðinu var lokið - ásamt rannsóknargögnum er voru opinber í Bandaríkjunum.
   ---Að þær upplýsingar, og þær myndir -- hafi hjálpað leiðtogunum með sínar ákvarðanir á þeim hættustundum.
5. Menn hafi auðveldar getað séð fyrir sér, sömu afleiðingar -- en með andlitum eigin landsmanna, jafnvel - eigin skildmenna.

Rétt að nefna, að kjarnasprengjuárásirnar tvær -- voru ekki mannskæðustu sprengjuárásir Seinni Styrrjaldar.
Sú mannskæðasta getur verið eldsprengjuárás á Tokyo, manntjón eitthvað yfir 100þ.Sprengjuárás á Dresden 1945, þegar borgin var full af flóttafólki, var einnig gríðarlega mannskæð -- að lágmarki 70þ. létust þar. En geta verið mun fleiri - yfir 100þ. jafnvel.

Seinni Styrrjöld var tími skepnuskapar af verstu sort -- sprengjuárásir Bandamanna á íbúðahverfi, er ósennilegt að hafi skipt nokkru verulegu máli í því að flýta fyrir stríðslokum.
---Mjög mikill fjöldi almennra borgara lést í slíkum árásum heilt yfir.

Á hinn bóginn, þá var skepnuskapur japanska heimsveldisins á allt öðrum skala, en milljónir Kínverja létust meðan á stríði Japans gegn Kína stóð yfir alveg frá 1937.
---Þeir voru einnig gríðarlega grimmir í löndum SA-Asíu meðan hernámi Japans stóð yfir í þeim löndum.

Makalaus skepnuskapur nasista í Seinna-stríði er vel þekktur.

 

Niðurstaða

Þó að Obama muni líklega tala um langtímadraum um afnám kjarnavopna í heimsókninni - þá einfaldlega trúi ég því ekki að þau verði nokkru sinni afnumin.
---Kjarnavopn séu einfaldlega of mikið "status symbol" fyrir lönd í annan stað, og að hinu leitinu er það - trygging gegn innrás, sem veitir kjarnaveldi mun meira athafnafrelsi utan landamæra, en landi er ekki hefur kjarnavopn til umráða.
---Sé ekki núverandi kjarnaorkuveldi nokkru sinni gefa vopn sín eftir.

Heimsóknin til Hiroshima sé fyrst og fremst, táknræn athöfn - Bandaríkjaforseti muni ekki biðjast afsökunar, en þetta sé hluti af viðleitni Japans og Bandaríkjanna, að efla sín samskipti - þegar spenna í samskiptum Japans og Kína hefur farið vaxandi.

Sennilega hafi kjarnasprengjuárásirnar ekki verið hvað knúði Japani til uppgjafar - frekar innrás Sovétríkjanna inn á umráðasvæði Japans í Kína, og Kóreu - ásamt því að taka Kúríl eyja sýndi fram á að innrás í Sjakalín eyju gat verið yfirvofandi.

Á hinn bóginn, grunar mig að það hafi samt verið mikilvægt fyrir heiminn síðar meir í Kalda-stríðinu, að heimurinn hafði orðið vitni að afleiðingum kjarnasprengjuárásar - þannig að enginn gat dregið þær afleiðingar í efa.
---Það sé hugsanlegt að fórn íbúa Hiroshima og Nagasaki hafi bjargað heiminum, þó hún hafi ekki verið hvað batt endi á Seinna Stríð.

 

Kv.

Athugasemdir

[Ásgrímur Hartmannsson, 11.5.2016 kl. 22:38]

Atómsprengjur eru meira en bara status symbol.  Þær eru friður.  Án þeirra væru þessir sauðsku evrópumenn líklega að berjast ennþá.  Fyrst hefðu þeir ruðst inn í Sovét Rússland, 195X, og í það hefðu auðæfi heimsins farið.

*

Í Kína, frá aldamótum 1900, var tómt vesen.  Boxarauppreisnin sérstaklega.  Svo í framhaldi af því kom borgarastyrrjöld.

Það var allt fullkomlega skiljanlegt, og allt evrópumönnum að kenna.

Þetta veikti Kína.

Svo hóts seinni heimstyrrjöldi, þegar Japanir ruddust inn í Kína til þess að ná einhverjum jarðefnum, en af þeim eiga þeir lítið sem ekkert.  Og þeir voru ekkert sérstaklega iðnvæddir - einmitt vegna skorts á þessum hráefnum.

Þar á bakvið er meira pólitískt fokköpp og vitleysa, tengd viðskiftabanni á japani.  (Viðskiftabönn eru eingöngu af hinu illa hér eins og alltaf - japanir hálpartinn neyddust í þetta.)

Þetta var 1931.  Það er byrjun WW2.  (Eða 1936, við upphaf seinna kínversk-japanska stríðsins; mönnum greinir á.)

Þarna var semsagt einhverskonar hálf-vélvætt, kolgalið herveldi byggt upp að Prússneskri fyrirmynd, með framleiðzlugetu á við 14 aldar evrópuríki að gera innrás í sundurlausar leyfar Kína, sem var enn að berjast innbyrðis.

Veikt land réðist á annað veikara.

Japan fyrir stríðið ku hafa verið stór-undarlegur staður.  Gróðrarstía fyrir ... hluti.

Aðalmálin eru: framleiðzlugeta og mannskapur.  Japan hafði engan vegin nóg í þetta.  Það hafði ekki mannskap í alvöru til að halda landinu sem það var búið að taka, og ekki framleiðzlugetu til að vopna alla og halda þeim útbúnum.

Allar græjurnar þeirra voru ferlegar.

Tölum aðeins um þessa framleiðzlugetu, hún er mikilvæg: þetta var mikið til gert eins og í einhverju draumalandi kommúnismans: allt fullt af litlum verksmiðjum, inni í borgum og bæjum.  Stærri verksmiðjur voru svo ekki stærri en svo að þær komust fyrir í íbúðarhverfum.

Þeir voru of frumstæðir.  Fólk var of mikill hluti af framleiðzlugetunni, sem gerði það að skotmarki, sem slíkt.  Og það var nóg að kveikja bara í húsunum þeirra, Japanskar borgir voru eldfimar með eindæmum, allar búnar til úr pappír.

Svo gerðu þessir hálfvitar árás á land með endalausa framleiðzlugetu, og tækni sem var áratug á undan, að minnsta kosti.

En þeir voru þrjóskir.  Gáfust ekki upp.  Þeir vissu alveg að þetta var vonlaust.  Og gáfu þannig óviljandi færi á sér.  Gáfu kananum afsökun til að gera smá tilraun með ofurvopn.  Smá flugeldsýning.  "Show of force."

Haustlitirnir komu snemma í Hiroshima.

Þeir hefðu tapað þó rússarnir hefðu ekki mætt.  Það hefði tekið lengri tíma.  En, þetta var aldrei að fara að virka hjá þeim.

Enginn mannskapur, ekkert materiel, crappy logistics.  Tap.