Amnesty International gagnrýnir stefnumörkun ESB í málefnum bátafólks á í Miðjarðarhafslöndum

Þetta má sjá á vef samtakanna: European Summit outcome: A face-saving not a life-saving operation. En ef marka má fréttir fjölmiðla, er ákvörðun leiðtoga aðildarlandanna í stíl við það hvernig aðildarlöndin taka á -krísum- þ.e. -samstaða næst um lægsta samnefnarann.-

• Enginn virðist hafa fengið fullkomlega þ.s. sá vildi: Migrant crisis

1. Ef marka má fréttir, þá verður skipum fjölgað, sem taka þátt í björgun bátafólks á Miðjarðarhafi.
2. Að auki verður varið a.m.k. 2-falt meira fjármagni til verkefnisins, en áður var fyrirhugað.
3. Auk þess, að aðildarlönd metin undir miklu álagi af völdum flóttamannavanda, fá viðbótar aðstoð.

• En þeirri áætlun sem í gildi hefur verið á þessu ári, sé að öðru leiti fylgt áfram. Þ.e. skipin halda sér við núverandi - starfsáætlun. Með öðrum orðum, leitarsvæðið er ekki víkkað út - - eins og krafa var um.
• Að auki, fylgir samkomulaginu eingöngu samþykkt -um að taka við 5.000 flóttamönnum í ár: Most migrants who brave deadly sea crossing to Europe 'will be sent home'
• Sem þíðir væntanlega, að yfir 150.000 ef tekið er miða af sl. ári, verði sendir aftur til baka. Ekki virðist þó enn -fullmótað- hvert þeim verður vísað: EU summit to offer resettlement to only 5,000 refugees

1. Athygli vekur - ný stefnumörkun, um að -eyðileggja báta í eigu smyglara- áður en þeir leggja út á haf.
2. Ólíklegt virðist mér þó, að slík áætlun skili árangri.

Sú yfirlýsing, að stefna að því að leggja í atlögu við smyglarahringina í Líbýu, m.a. með því að eyðileggja báta í þeirra eigu - virðist ekki vera bindandi - viljayfirlýsing.

Stjórnvöld í Tripoli brugðust strax við:

Tripoli rejects military action to stem the flow of migrants

1. En skv. yfirlýsingu stjórnarinnar í Tripoli - sem ekki er alþjóðlega viðurkennd, þá útiloka þau samvinnu við aðildarríki ESB - nema að aðildarríkin ræði við Tripoli fyrst.
2. Þetta er út af fyrir sig - skiljanleg krafa. En setur aðildarríkin í vanda, því þau hafa fram að þessu -neitað samvinnu við Tripoli- þó þau hafi samtímis ekki tekið formlega afstöðu gegn þeim, í átökum þeirra við -stjórnvöld í Torbruk. En það eru 2-ríkisstjórnir í landinu, og 2-þing, sem keppa um réttinn til að stjórna landinu.

Það verður áhugavert að fylgjast með þessu - - en ég á ákaflega erfitt með að trúa því, að aðildarlöndin séu tilbúin í beina þátttöku í stríðinu innan Líbýu.

En á sama tíma, virðist alveg ljóst - að árásir sjóherja aðildarlandanna eða flugherja aðildarlandanna, á strandsvæði innan Líbýu - geta leitt til til þess að aðildarlöndin blandist inn í átökin í Líbýu.

• Hver er hugsunin að baki málamiðlun aðildarlandanna - liggur bersýnilega ekki skýrt fyrir.
• Og kannski vita fulltrúar aðildarlöndanna sjálfir ekki akkúrat- hvað þeir eru að íhuga að gera.

Niðurstaða aðildarlandanna virðist þó sýna fram á eitt mikilvægt atriði - að harkan í innflytjendamálum er að vaxa.

En ef aðildarlöndin taka einungis við 5.000 - ákveða að hafna formlegri móttöku annarra flóttamanna; þá inniber sú stefnumörkun miklu mun harðari stefnu af hálfu ESB gagnvart bátafólkinu á Miðjarðarhafi en fram til þessa.

 

Niðurstaða

Það virðist stefna í stórfellt meiri hörku í málefnum flóttamanna sem koma á bátskriflum yfir Miðjarðarhaf frá N-Afríku af hálfu aðildarríkja ESB - en fram að þessu. Sennilega er sú aukna harka, af völdum vaxandi fylgis við flokka í aðildarríkjunum - sem sækja fylgi m.a. út á andstöðu við innflytjendur. Það virðist blasa við, að sú fylgisaukning -hægri sinnaðra jaðarflokka- sé farin að skila sér í greinilegum áhrifum á stefnumótun ESB í innflytjendamálum.

Það verður forvitnilegt mjög svo að fylgjast með því, hvað verður um þá stefnumörkun - að ráðast að smyglhringjum þeim sem starfa á strönd Líbýu, m.a. með því að skipulega eyðileggja báta í þeirra eigu, áður en þeir leggja út á haf.

Spurning hvað slík stefnumörkun þíðir, varðandi afsöðu aðildarlandanna til stríðandi fylkinga innan Líbýu. En fram til þessa, hefur ESB látið hjá líða - að taka formlega afstöðu um stuðning eða andsötðu við aðra hvora fylkinguna.

Áform aðildarríkjanna, hvað þetta varðar - virðast enn sem komið er fullkomlega óljós. Sennilega hafa þau sjálf ekki komist að samkomulagi sín á milli, um það hver sú hin nýja stefna skal vera.

Eitt er ljóst, að sú fylking sem ræður Tripoli, hafnar samvinnu - nema að rætt sé fyrst við stjórnendur þar, sem væntanlega felur í sér -kröfu um samráð og samvinnu.-

Virkilega eldfimt mál!

 

Kv.