Bretar varaðir við því að brotthvarf úr ESB geti skaðað fjármálastarfsemi í Bretlandi

Þetta er haft eftir aðstoðar forseta Framkvæmdastjórnar ESB Viviane Reading. Hún er harður sambandssinni þ.e. vill að ESB þróist í Bandaríki Evrópu er gæti útleggst "USE." Það er sjálfsagt ekki undarlegt að einlægum sambandssinna, gremjist það að eitt ríkið sé hugsanlega að yfirgefa ESB á næstu árum. Sjálfsagt er gremjan 2-föld a.m.k. af völdum þess að þar er um að ræða hennar upphaflega heimaland.

 

EU exit will block UK bank trade, top Brussels official says 

"The City would most definitely lose its unhindered access to the single market in the case of an exit. Because EU member states would obvioudly have no interest in supporting what would then be an offshore financial centre competing with theor own financial firms." - "If the UL were to leave the EU, it would no longer be able to influence EU regulation." - "It would have to live with the rules decided on by the EU countries - and these countries, some of them with little or no financial services industry of their own, have very little incentive to take the City's needs into account."

Að sjálfsögðu er það rétt að ef Bretland yfirgefur ESB, sem að sjálfsögðu er óvissu háð - þá munu áhrif Breta á ákvarðanir aðildarríkja um lög og reglur, minnka mjög mikið.

Það þíðir að sjálfsögðu, að Bretland getur líklega ekki hindrað lagasetningu sem væri gegn hagsmunum Bretlands.

En þ.e. samt sem áður fleira sem vert er að muna:

1. Bretland er meðlimur í Heimsviðskiptastofnuninni eða "WTO." Það eru flest meðlimaríki ESB að auki.  
2. Það þíðir að frelsi ESB til lagasetningar er þar með - takmarkað. Ég á við, að ESB má ekki búa til "nýjar viðskiptahindranir" sem draga úr aðgengi meðlimalanda Heimsviðskiptastofnunarinnar að markaði ESB, þar á meðal á sviði fjármálaviðskipta.
3. Heimsviðskiptastofnunin hefur sinn eigin dómstól. Það mundi líta illa út ef ESB fer að brjóta alþjóðaviðskiptareglur.

Það þíðir ekki að algerlega sé útilokað fyrir ESB að breyta reglum með einhverjum hætti, sem "Citi of London" hefur hingað til ekki viljað.

En það þíðir, að svigrúm ESB til þess að takmarka aðgang 3-landa að sínum markaði, er takmarkað. 

• Því má ekki heldur gleyma að ESB er þessa dagana að semja við Bandaríkin um fríverslun. Það kannski liti ekki sérstaklega vel út - ef Evrópa fer að beita Bretland einhvers konar viðskipta gerræði, á sama tíma og Evrópa vill auka á viðskiptafrelsi við Bandaríkin.
• En það þarf að muna að Bandaríkjaþing þarf á endanum að staðfesta slíkan samning, Bretland á marga vini innan Bandaríkjanna, eftir þau fjölda skipta sem Bretland hefur staðið við hliðina á Bandaríkjunum í fjölda tilvika bæði í Kaldastríðinu og eftir það. 

1. Ég held að fáir ímyndi sér annað en það, að Bretar fái einhverskonar "severance package" þó ef til vill menn í hita leiksins segi eitthvað annað, þannig að viðskiptastaða þeirra gagnvart ESB væri hagstæðari, en t.d. Kína eða Bandaríkjanna, sem eru dæmi um meðlimalönd Heimsviðskiptastofnunarinnar.
2. Það þíðir ekki að hún verði ekki að einhverju marki "minna hagstæð." En það á allt eftir að koma í ljós. En meðan Bretar eru enn meðlimir, geta þeir lofað meðlimaríkjum stuðningi sínum við þeirra séráhugamál. Þannig keypt þeirra atkvæði. Svigrúm þeirra til slíkra samninga ætti að vera töluvert, þ.s. Bretland er eitt þeirra ríkja sem mest atkvæðavægi hefur. 
3. Svo auðvitað er atriði sem ESB ætti að íhuga, en þegar stofnað var til Evrópusambandsins 1994, Evrópubandalagið og Kola-og-Stálsambandið sameinað í eitt samband formlega. Þá var sett inn regla í hinn nýja sáttmála - - sem heimilaði aðildarríkjum að hætta sem meðlimir.
4. Áður hafði slík regla ekki formlega verið fyrir hendi. Spurning er þá hvort þetta er "dauður bókstafur" eða hvort innan ESB sé sýnd full virðing fyrir sjálfsákvörðunarrétti aðildarríkja.

Það má skilja að einlægir aðildarsinnar verði pyrraðir. En slíkar hótanir um "refsiaðgerðir" síðar meir gagnvart því landi sem hugsanlega fer, eftir að það hefur farið. Eru ekki beint í anda þeirrar lýðræðisástar og virðingar fyrir sjálfsákvörðunrrétti landa, sem menn tala gjarnan um á góðviðrisdögum að séu mikilvægar stoðir í samstarfi ríkja um hið svokallaða Evrópusamband.

Það er mjög eðlilegt að lönd sem vilja - geti gengið inn í sambandið gerst meðlimir.

En það þíðir eiginlega að alveg jafnt sjálfsagt á að vera fyrir lönd að fara, ef þau síðar meir komast að þeirri niðurstöðu, að áframhaldandi vera í sambandinu sé ekki lengur þ.s. þjónar þeirra hagsmunum.

Ef menn eru eins einlægir í virðingu sinni fyrir lýðræði og sjálfforræði þjóða og menn segjast gjarnan vera á góðviðrisdögum, ættu þeir alls ekki að fyllast pyrringi út af því ef þjóð síðar meir segir bless.

• Það er reyndar mikilvægt atriði sem vert er að íhuga, að ef brotthvarf Bretlands sannar það að klásúlan sem heimilar brotthvarf landa sé virk, þá getur það frekar en hitt - - leitt til þess að sannfæra flr. lönd sem í dag eru ekki meðlimir, að ganga inn.
• Því þá ætti ESB að hafa sannað, að ráðandi öflum innan sambandsins er fullkomin alvara þegar þau segjast bera virðingu fyrir sjálfsákvörðunarrétti þjóða og lýðræði.
• Þvert á móti að sýna veikleika, mundi það sýna styrkleika hugstjónanna um ESB, að lofa Bretlandi að fara samtímis því að vel væri farið með Bretland, þ.e. engar smásálarlegar refsiaðgerðir.
• Sem þíðir á móti, að það bæri vott um veikleika, ef menn telja það mikla ógn við sambandið að eitt landið fer, og ef það síðan fer að þá skuli allt gert til að skemma fyrir að því landi geti vegnað vel fyrir utan. Það mundi sanna þá gagnrýni sem sambandið er farið að fá, að það sé ólýðræðislegt, þar sé farið að gæta gerræðis, stórvelda hugsunar.

Ég held að skynsemi sé að lofa Bretlandi að fara, ef það fara vill, síðan að gera við það sæmilega góðan viðskiptasamning. Þannig að Bretland haldi áfram að vera öflugt viðskiptaland aðildarríkja sambandsins.

 

Niðurstaða

Það hafa kannski ekki margir velt því upp. En á vissan hátt væri það prófraun fyrir ESB ef Bretland ákveður að yfirgefa sambandið. Ákveðin kaldhæðni þó að Bretland í dag er sjálft ef til vill að ganga í gegnum slíka prófraun. Það getur verið hollt fyrir Bretland að muna eftir því, að meðferð þess á Skotlandi getur hugsanlega haft eitthvað að segja með það, hvernig tekið verður á Bretlandi sjálfu síðar meir, ef það ákveður að yfirgefa ESB. 

En mig grunar að ef Bretland bregst mjög harkalega við, gæti verið erfiðar fyrir Bretland sjálft, að mótmæla hugsanlegu gerræði frá Brussel. Samúðin með Bretum gæti reynst minni, en ef þeir á undan sýndu gott fordæmi gagnvart Skotum, að slíta sambandinu við þá í góðu ef það reynist vera vilji Skota að slíta því sambandi.

Þannig að Bretland þarf kannski sjálft að setja gott fordæmi. 

 

Kv. 

Athugasemdir

[Júlíus Björnsson, 18.2.2014 kl. 01:09]

Í ljósi sögunar hefur UK elítan geta fjármagnað sína kauphöll á mörkuðum utan Bretlands í meira en 2 aldir, í meira mæli en nokkurn tíma Þjóðverjar og Frakkar höfundar EU, ríki sem er mest potentiel af núverandi aðildar ríkjum EES. Í Lissbon þegar áratuga milliríkja samninga verkefni var lokið, þá er dregið í efa að UK hafa í framtíðinni sömu forréttindi utan Bretlands og áður.  Indverjar hafa sagt að UK fari í biðröð eins og aðrir til komast að sínum neytendum=ríkisborgurum, þeim gengur heldur  ekkert að markaðasetja sig í Kína. Hafa þó samið við Kínverja að þeir kjarnorkuver í UK og fá svo greitt með  sölu orkunnar  , vafalítið þarf Kína þá skaffa úraníum. UK var að ganga frá efnis viðskiptum við Rússa sem á skila báðum Ríkjum reiðufé til fjármagna sína eftir innkomu markaði.
Þjóðverja og Frakkar, eru búnir að gagn þannig frá málum að EU þingið hefur samþykkt að UK geti fengið evrur [Englands banki verður hluti að Þjóðver Seðlabanka kerfinu]  til að markað setja á sínum heimamarkaði , einnig getur UK orðið Hluthafi í Fjárfestingarbanka [varasjóði]  EU  , nú staðsettum í Lúxemborg og , Frakkar eiga 25% og Þjóðverjar 25%.  Spurning hvor UK eigi 20% , Þjóðverja 20% og Frakka 20% í framhaldi. Þessi banki fjárfestir utan Meðlima ríkja og er ekki ætlað greiða út arð.  Líka er eftir að finna Varnastofu EU stað og þá getur UK ekki tapað ef það verur valið. EU er búið að taka yfir sóknar-varnar hlutverk  á Atlandshafi, USA passa Kyrrhafið.     UK í fyllingu markmiða fær þá greitt framlag úr sjóðum  EU til geta uppfyllt sínar varnaskyldur fyrir Meðlimaríki ESS. Lissbon viðaukin segir slíkan her að hætti USA , tryggja betri Alþjóða viðskipti.

þessi megin stjórnlaga markið verða almenni sýnileg á næst  30 árum.  það kostar fórnir að byggja upp nýja efniseyðslu geira úr öðrum sem verða almennt  óvinsæli á hverju ári. 
Verðbólga [hækkun á GDP[hcip] til fjármagna kostnað við Kaupahallir [eftir innkomu markað] EU er að meðaltali er um 2,5% til 5,0%. Þjóðverjar vilja 2,1%.   GDP er hækkun [lækkun] á verðum  milli ára.  GDP getur hækkað þótt efnisnotkun minnki á eða raunvirðið verðflokkar efna breytist, þar sem 80% til 70% í develloped Contries í heildar GSP er hrein þjónustu laun með vsk.   Vanþroskuðu ríki þar er hlutfall efnis raunvirðis  í heildarraunvirði GDP  mikið hærra. => Ríkisborgurum  þar finnst efni kosta meira.

PPP er vegið meðtal á hlutfallslegri skiptingu þess sem selst á allir jörðinni almennt á hverju ári.   EU [ESS] er samningur um hlutfallslega stöðuleika milli Ríkja  inna ramma hcip Verðlags. 

Magn af efnum og orku er eitt  og raunvirði er annað þar sem sömu efni og orka geti verðið í mörgum verðflokkum.  Ríki selja bestu gæði, greiða sínum þjónum sömu Alþjóðlegu markað prósentu og hin þannig skila þessir þjónar velferða gjaldi og vsk. í samræmi.

þjóðverjar vita allt um þetta og Frakkar líka.  Kína og USA. Vanþroskað þjóðir þykkjast skilja þetta. M. ö.o. Ríki geta lækkað raunvirði sinna vsk. þjóna með greiða þeim minna út á klukkustund en raunvirði á því sem þeir afhenda.  Tryggja raunvirði efna og orku og þjónustulauna með vsk. innan lögsögu hækkar raunvirði sölugengis, PPP á árgrundvelli og líka hcip fyrir EES.  

Almenningur sem vill ódýrt kostar líka minni þjónustu laun. => Raunvirði sölu gengja minnkar =>  Kauphallir : afleiðu markaðir ganga ekki upp sem geta ekki fjármagnað sig á almenning sem vex í raunkaupmætti.  Elítur er alls ekkert hrifnar af ítökum annarra elíta í sínum kauphöllum.

Meningararfleið EU síðustu árhundruð er grunnur EU. Læra landfræði og sögu og efnfræði.  Hlutfalllegt samhengi hlutfalla, rúmfræði og algebru og  skilja að Creditum = Debitum , tvö orð yfir það sama í skattalaga uppgjörs samhengi utan Íslands.