Ósjálfbærni Hellisheiðarvirkjunar virðist - viss áfellisdómur!

En vandi við háhitasvæði er, eins og Sveinbjörn Björnsson jarðeðlisfræðingur útskýrði í Speglinum, að þ.e. í reynd engin leið að vita nákvæmlega vinnsluþol svæðis. Nema með því að nýta það. Þú getur gert áætlanir um það þol, með rannsóknum. En sannleikurinn akkúrat hver sá er, í reynd birtist ekki fyrr - - en nýtingin sjálf fer af stað. 

Þess vegna sé skynsemi að reisa gufu-virkjanir í áföngum, og keyra upp nýtinguna í skrefum. Þ.e. þú hefur planlagt t.d. 90 megavattar virkjun - áætlar að sú orka sé til staðar, en prófar fyrst svæðið t.d. á 30 megavatta nýtingu.

Og keyrir svæðið þannig um eitthvert árabil. Má einnig hugsa sér 50% nýtingu í stað 33%.

• Þetta auðvitað gerir "álver" ekki sérlega heppilegan orkukaupanda fyrir gufuvirkjanir.
• Vegna þess hve óskaplega þurftafrek álver eru með rafmagn.

Smærri verksmiðjur - væru mun heppilegri orkukaupendur.

En þá má hugsa sér að 1. áfangi, keyri eina verksmiðju.

Ef eftir t.d. áratug, nýtingin hefur gengið vel. Frekari rannsóknir virðast staðfesta, að líklega þoli svæðið vel frekari nýtingu - - þá má bjóða rafmagn til nýs kaupanda þ.e. verksmiðju 2 eða þá stækkun fyrri verksmiðju.

Aftur láta það ganga segjum í áratug!

Ef vísbendingar koma fram, eins og nú hafa komið fram um Hellisheiðarvirkjun, að mun minni orka sé á Hengilssvæðinu þeim megin en áður var talið, sem þíðir að sækja þarf orku annað.

Þá auðvitað, þarf að - - keyra niður Hellisheiðarvirkjun, þangað til að nýtingin nær jafnvægi! Þ.e. svæðið hættir að dala. Þ.e. ef ekki er fundið nýtt vatn annars staðar frá.

• Eins og Sveinbjörn Björnsson jarðeðlisfræðingur útskýrði, lenti Rvk. í þessum vanda á árum áður, þegar borað var eftir heitu vatni innan Rvk.
• Í ljós hafi komið, að nýtingin væri ósjálfbær - þegar þrýstingur á svæðinu fór í minnkunarferli, sambærilegt við það sem er að gerast við Hellisheiðarvirkjun.
• Lausnin hafi einmitt verið að - - bora eftir heitu vatni í næsta nágrenni við Rvk. Og minnka upptöku innan byggðarinnar sjálfrar - - við það að draga úr nýtingunni innan borgar hafi jafnvægi komist á svæðið innan borgarinnar að nýju.

Sækja vatn til Hverahlíðar!

Þetta virðist hin raunhæfa lausn. En þá væri annaðhvort hætt við virkjun þar - eða henni frestað. En eins og Sveinbjörn Björnsson jarðeðlisfræðingur útskýrði í Speglinum. Þá við það að nýta þær holur sem þegar hafa verið boraðar á svæðinu. Með því að leiða það til Hellisheiðarvirkjun. Megi hefja það ferli, að "reyna" Hverahlíðarsvæðið. Með öðrum orðum, prófa hvað það þolir. 

En ef núverandi holur þar eru nýttar með þessum hætti. Væri sú nýting á því svæði, einmitt í anda þeirrar varfærnu nýtingar sem Sveinbjörn talar fyrir. Því þá væri verið að nýta mun minna af vatni en skv. áætlunum um virkjun við Hverahlíð - þá stendur til.

Með því að dæla því yfir til Hverahlíðarvirkjunar, væri einnig fjárfestingin þar - - nýtt betur.

En ef sem annars við blasir, að á virkjuninni verði líklega á næstu árum - umtalsvert fjárhagslegt tap.

Um leið, væri þá unnt að draga úr vatnsupptöku á núverandi vinnslusvæði Hverahlíðarvirkjunar, í því skyni að endurtaka þ.s. áður var gert innan borgarlandsins, þegar úr vatnstöku var dregið þegar nýtt vatn var sókt annað. Og þannig sjálfbærni vatnstöku innan borgarlandsins - endurreist.

Þannig, væri unnt að gera Hellisheiðarvirkjun - - sjálfbæra.

Þó hún sé það ekki í dag!

Vandinn eykst stöðugt án aðgerða

Allt of geist farið

Ágeng nýtingarstefna ástæða vandræða

 

Ættum að leysa þetta án hávaða!

Ég sé enga skynsemi í hugmynd Sóleyjar Tómasdóttur, fulltrúa Vinstri Grænna í stjórn Orkuveitunnar. En hún leggst gegn flutning orku frá Hverahlíð. Vill einfaldlega - - draga niður Hellisheiðarvirkjun.

Sannarlega er það rétt, að miðað við núverandi stöðu, er ekki um annað að ræða en að minnka vatnsupptökuna á núverandi vinnslusvæði Hellisheiðarvirkjunar. 

Enda gengur ekki, að taka meir af svæðinu en það þolir - - það myndi einfaldlega þíða að svæðið myndi halda áfram að dala - - sbr. þegar fiskistofn er veiddur umfram þol.

Á hinn bóginn, gengur ekki heldur - - að draga úr orkuframleiðslu virkjunarinnar. En þá er hætt við því að hún geti ekki staðið við bindandi samninga við núverandi meginorkukaupanda þ.e. Norðurál.

Þegar við blasir að hægt er að leysa málið, myndi augljóst við blasa - skaðabótakröfur orkukaupandans. Upp á örugglega háar upphæðir, síðar meir. Ef fær lausn er ekki farin - vísvitandi.

• Þarf einnig að muna að OR eigandi virkjunarinnar, stendur enn tæpt. Og þarf á því að halda, að virkjunin skili fullum tekjum.
• Háar skaðabætur, líklega myndu endanlega gera út af við efnahag OR, og þá myndi allt dæmið skella á borgarsjóði.

Lausnin virðist blasa við sem Sveinbjörn Björnsson jarðeðlisfræðingur leggur til, að nota vatnið frá Hverahlíð í Hellisheiðarvirkjun.

Það kannski þíðir, að aldrei verður af sérstakri virkjun við Hverahlíð.

Það væri hugsanlegt að stækka Hellisheiðarvirkjun - eitthvað í framtíðinni. Ef ljós kemur eftir nokkur ár af nýtingu holanna við Hverahlíð, að það svæði þolir vel nokkra viðbótarnýtingu.

Þá yrði ekki af virkjun v. Hverahlíð, heldur niðurstaða að Hellisheiðarvirkjun væri nokkurs konar miðstöð fyrir nýtingu á heitu vatni til rafmagnsframleiðslu frá svæðunum í kring.

 

Niðurstaða

Fljótt á litið. Virðist útkoman af Hellisheiðarvirkjun. Vera viss líkystunagli fyrir áform um risaálver á Reykjanesi. En það virðist blasa við. Að mjög erfitt verður - - ef taka á lærdóm af því hvað gerst hefur við Hellisheiðarvirkjun, sem er þá að reisa gufuvirkjanir í áföngum. Og gefa svæðunum þann tíma sem þarf, svo vísindamenn geti lært á það - hver raunveruleg nýtingargeta svæðanna er.

Að fara í uppbyggingu 360þ.tonna álvers - í einum rykk. Það virðist við blasa. Að það sé ekki unnt að treysta á að slík nýting sé sjálfbær.

Þ.s. vinnslugeta svæðanna sem til stendur að nýta, er ekki raunverulega þekkt. Fyrr en nýtingin sjálf hefst.

Þá væri það ekki dæmi um varfærna nálgun að nýtingu. Að ætla sér að reisa þær virkjanir strax í fulla áætlaða vinnslugetu. Þegar augljós óvissa er um það, hve nærri raunveruleikanum þær áætlanir eru.

Eins og kom nú í ljós, stóðust áætlanir fyrir það svæði sem er meginnýtingarsvæði Hellisheiðarvirkjunar í dag. En svæði sem átti síðan að bæta við, til að virkjunin gæti gengið á fullum afköstum. Það hefur brugðist. Og gefur ekki nándar nærri þá orku, sem líkön sem áður voru unnin töldu að væri til staðar. Fyrir bragðið er virkjunin ósjálfbær.

Þetta getur hæglega endurtekið sig. Ef eins geyst er af stað farið í nýtingu.

Líklega er a.m.k. ekki unnt að lofa rafmagni fyrir stærra ver en ca. helmingi minna. En þá miðað við það að nýta öll sömu svæðin, en með helmingi minni afköstum. Meðan verið er að prófa þol þeirra svæða.

Það auðvitað myndi gera þær virkjanir mun minna hagkvæmar - fjárhagslega séð.

Sem myndi aftur, gera orkuverðið - - mjög krítískt atriði.

Sem aftur ber að þeim brunni sem ég nefndi áðan - - að gufuvirkjanir eru ekki sérlega heppilegar fyrir álver.

Betra að miða við - - smærri kaupendur. Sem dugar það rafmagn, sem hófleg nýting getur boðið upp á.

• Nýtingarstefna og verndarstefna þarf ekki að vera í andstöðu.
• Eins og nýting fiskimiðanna hefur sýnt fram á.

• Þetta snýst um að finna þá nýtingu sem raunverulega er sjálfbær!
• Ég líki háhitasvæðum v. fiskistofn, því inn á háhitasvæði er innstreymi af heitu vatni úr iðrum jarðar, tenging við kvikuna undir. Þannig að eins og fiskistofn - hafa þau endurnýjunargetu.
• En með sama hætti, þarf að finna út hver sú endurnýjunargeta er.

• Alveg eins og með fiskistofna, er nýting og verndun - - lærdómsferli.
• Við höfum lært á nýtingu okkar fiskistofna, eftir mörg fyrri mistök.
• Það að það hafa verið mistök gerð í tengslum við Hverahlíðarvirkjun, er með sambærilegum hætti, þá til þess að læra af því.

• Lærdómurinn er ekki endilega sá, að nýta ekki - fremur en að ofveiði leiddi til þess, að við hættum alfarið að veiða fisk.
• Heldur lærðum við, að veiða ekki meir - en stofnarnir þola. Þetta sama þurfum við að læra í tengslum við nýtingu á háhitasvæðum.

Nýting þarf að vera - varfærin. Eins og nýting fiskistofna þarf að vera.

Eins og með fiskistofna, er aðferðin að - hefja veiðar. En gera það í nánu samstarfi við vísindin, og eins og veiðarnar eru þróaðar eftir því sem gögn safnast fyrir um nýjan fiskistofn. 

Aðferðin hefur verið að heimila nokkrum skipum - tilraunaveiðar. Á eigin kostnað og áhættu. Undir nánu eftirliti. Ef stofn mælist í góðu veiðanlegu magni. Þá fyrst er kvóti gefinn út fyrir flotann.

Með svipuðum hætti, virðist skynsamar að hefja nýtingu háhitasvæða, á lágu tempói - - fyrsta kastið. Meðan að frekari gögnum er safnað. Þá komast menn að því, hvað svæðin raunverulega bera. Eins og menn læra á fiskistofn innan umráðasvæðis landsins - - fyrst með því að heimila mjög hóflega veiði.

 

Kv.

Athugasemdir

[Ágúst H Bjarnason, 11.6.2013 kl. 07:40]

Ég þakka fyrir góðan pistil og áhugaverðan.  Einnig vil ég þakka Sveinbirni Björnssyni jarðeðlisfræðingi og fyrrum Háskólarektor góðar útskýringar í kvöldfréttum RÚV í gær, en Sveinbjörn kenndi mér eðlisfræði fyrir hálfum fimmta áratug og var góður kennari.

Viðtalið við Sveinbjörn: http://www.ruv.is/frett/allt-of-geist-farid
Ég mæli eindregið með því.

Sjálfur hef ég verið tengdur jarðvarmavirkjunum í um fjóra áratugi, bæði hér á landi og erlendis. Menn eru sífellt að læra, misstíga sig stundum en gera þá betur næst, eða lagfæra. Á heildina litið er verkþekking í dag á þessu sviði mjög góð og bera jarðvarmaorkuverin á Íslandi þess merki.

Ég held að allir viðurkenni það að á Hellisheiði virkjuðu menn of hratt eða of mikið á of skömmum tíma. Til samanburðar má benda á Svartsengi þar sem virkjað var í áföngum á 30 ára tímabili. Á Nesjavöllum hafa engin vandræði verið og sama má segja um Kröflu eftir að áhrifum eldgosanna þar lauk.

Á Hellisheiði hafa menn undanfarna mánuði verið að skoða möguleikann á að leiða gufu frá Hverahlíð að Hellisheiðarvirkjun og virðist það mjög vænlegur kostur. Gufan þar er þurrari og léttir það því á þörfinni á niðurdælingu. Það myndi létta á nýtingu jarðhitasvæðisins í næsta nágrenni við núverandi virkjun og hugsanlega hjálpa til að nýting jarðvarmans þar næði jafnvægi.

Síðan má benda á þá staðreynd að engar viðhaldsholur hafa verið boraðar, og engar hreinsaðar með endurborun við Hellisheiðarvirkjun ennþá, en það er nauðsynlegt að gera við allar jarðvarmavirkjanir annað slagið því með tímanum verða holur afkastaminni.

Í mínum huga er allsendis óþarfi að örvænta strax. Notum frekar skynsemina eins og við höfum gert hingað til og leysum vandann.


    

[Guðmundur Jónsson, 11.6.2013 kl. 18:56]

""Ósjálfbærni Hellisheiðarvirkjunar virðist - viss áfellisdómur!""

Hér ert þú eins og margir að rugla saman afli svæðisins og sjálfbærni þess Einar.

Virkjunin á Hellisheiði er alveg jafn sjálfbær hvort sem hún er 200MW eða 400MW

Afl svæðisins er hinvegar minna en einhverjir töldu, eða öllu heldur þá minkar afl svæðisins hraðar en gert var ráð fyrir miða við 400 MW

Sjáfbærni er þegar eitthvðað endurnýjast, til dæmis sláttur á túni. Túnið er ekki ósjálbært þó maður get ekki sleigð það nema einu sinni á ári. Grasið vex aftur en maður verður að bíða mis lengi eftir því.

Ósjálfbærni er til dæmis malrnám í fjalli. Þegar búðið er að slétta út fjallið þá vex það ekki aftur jafnvel þó maður hvíl námuna.

[Ómar Ragnarsson, 11.6.2013 kl. 20:23]

Forsenda gufuaflsvirkjananna hefur af hálfu vísindamannanna verið sú að þær getu enst í 50 ár.

Það er allt of stuttur endingartími til þess að hægt sé að tala um sjálfbærni eða endurnýjanlega orku.

Þvert á móti er íslenska orðið yfir gufuaflsvirkjanirnar rányrkja á kostnað komandi kynslóða og er og hefur alltaf verið áfellisdómur yfir hugarfarinu sem að baki býr.

Ólafur Flóvenz og Guðni Axelsson settu fram möguleika á að gera nýtingu gufuaflsins sjálfbæra í einni af Morgunblaðsgreinum þeirra um þessi mál, en Íslendingum virðist fyrirmunað önnur hegðun gagnvart þessari auðlind en græðgi.

Að því leyti er Hellisheiðarvirkjun jafn siðlaus framkvæmd, hvort sem 50 ára forsendurnar hefðu staðist eða ekki.

[Guðmundur Jónsson, 11.6.2013 kl. 21:55]

"""Forsenda gufuaflsvirkjananna hefur af hálfu vísindamannanna verið sú að þær getu enst í 50 ár. ""

þarna er át við að virkjunin geti enst á reiknuðu afli í 50 ár Ómar. það er er ekki þannig að eftir 50 ár verði svæðið kalt eða sökkvi í hafið. 

Þetta þýðir að eftir fimmtíu ár verður að líkindum að draga úr því afli sem hægt er að vinna á svæðinu eða hvíla það. Kannski í 5 ár eins og holurnar í Reykjavík eða 200 ár hver veit. En svæðið jafnar sig.

Það eina sem hefst upp úr því að kalla ábyrga nýtingu okkar íslendinga á jarðvarmorku á Hellisheið, ósjálfbæra og rányrkju er að gengisfella orðiðn.

[Ágúst H Bjarnason, 11.6.2013 kl. 22:15]

Sjálfsagt muna einhverjir eftir þessu:

Sjálfbær nýting jarðhitans
Opinn fundur haustið 2009. Að fundinum stóðu GEORG (Geothermal Research Group), Iðnaðarráðuneytið, Jarðhitafélag Íslands, ÍSOR, Orkustofnun og Samorka.

Fræðileg erindi:

Orkuforði og endurnýjanleiki jarðhitakerfa
Ólafur G. Flóvenz, forstjóri ÍSOR – Íslenskra orkurannsókna

Sjálfbær nýting jarðhitakerfa
Guðni Axelsson, deildarstjóri ÍSOR

 

Sjálfbær nýting á Íslandi:
 
Lághitasvæði Reykjavíkur - sjálfbær vinnsla í 80 ár
Grétar Ívarsson, jarðfræðingur Orkuveitu Reykjavíkur

Svartsengi – farsæl orkuframleiðsla í 30 ár
Albert Albertsson, aðstoðarforstjóri HS Orku

Krafla – 30 ára barátta við náttúruöflin
Bjarni Pálsson, verkefnisstjóri Landsvirkjun Power

[Einar Björn Bjarnason, 11.6.2013 kl. 23:30]

Guðmundur Jónsson, - Þú ert að fara í skrítna átt með sjálfbærnishugtakið, þá getur þú allt eins talað um fiskistofna með þeim hætti, að það sé sjálfbær nýting að veiða þá þangað til að veiðarnar borga sig ekki - - hætta þá veiðum í 50 ár; og hefja þær að nýju þegar stofninn hefur náð sér á strik.

Punkturinn er sá að veiðistofna er unnt að veiða á ári hverju, þannig að veiðin lætur ekki á sjá - ár frá ári. Ef þetta er rétt "stillt."

Sama um landnýtingu, ef þú ofbeitir land - hleypir of mörgum hestum eða kindum eða kúm á það; þá minnka landgæðin. Skv. þinni notkun á hugtakinu sjálfbærni, væri það samt "sjálfbær" nýting. Þ.s. landið mun gróa aftur - - þegar þ.e. orðið það lélegt að beit borgar sig ekki, og þ.e. hvílt nægilega lengi.

Þetta er ekki með þeim hætti, sem ég skil hugtakið sjálfbærni - - en þ.e. að nýta t.d. gufuafl með sama hætti og fiskistofn.

Þ.e. án þess að svæðið dali og þurfi á hvíld að halda.

Þá sé nýtingin sjálfbær - - og ending virkjunar sé þá ekki endilega "tímatakmörkuð." Svo lengi sem jarðhræringar breyta ekki verulega vatnstreyminu, þá sé ekkert því til fyrirstöðu. Að slík virkjun einfaldlega endist lengur en t.d. Ísland hefur þegar verið sjálfstætt.

Kv.

[Guðmundur Jónsson, 12.6.2013 kl. 09:53]

Það er ekkert líkt með beitarstjórnun og nýtingu jarðhita Einar

Varmaaflið sem hægt er að taka á einhverjum tilteknum stað (holu) eykst í beinu hlutfalli við delta t eða (hitastigs munin)og delta h (vatnshæðarmunin). það er að seigja því meira sem vinnslan lækkar hitan og vatnshæðina í borholunni því meira streymir af afli til hennar, bæði í formi varmastreymis í bergi og flæði vatns í berglögum.

Ef þú beitir öllum rollunum þínum á sama staðinn á túninu flæðir grasið ekki þangað heldur breytist sá staður bara í moldarflag og heldar afkost túnsins minka.

Nýting fiskistofna er nær lagi. Þar er viðkoma svo mikil að við aukna veiði fjölgar þeim fiskum sem komast á legg þannig að stundum borgar sig jafnvel að veiða jafnvel bróðurhluta stofnsins á ársgrundvelli. þó er það þannig að í fiskveiðum dagsins í dag er hægt að stunda ósjálfbærar veiðar því við höfum tök á með öflugum flota að hreinsa heilu stofna úr sjónum. Því er hinsvegar ekki að fagna varðandi jarðvarmorku, okkar kynslóð er kannski á svipuðum stað varðandi jarðvarmaorku og forfeður okkar voru þegar þeir skutluðu fisk í sjó með prikum.

""Þetta er ekki með þeim hætti, sem ég skil hugtakið sjálfbærni - - en þ.e. að nýta t.d. gufuafl með sama hætti og fiskistofn.

Þ.e. án þess að svæðið dali og þurfi á hvíld að halda.""

Ef nýta á jarðvarmorku án þess að ákveðin svæði dali með tímanum eða þurfi hvíld verður að virkja stærri svæði í einu með miklu meiri tilkostnaði þannig yrðu einfaldlega engar jarðvarmavirkjanir hagkvæmur kostur á íslandi og sjálfhætt er í þessu.

[Einar Björn Bjarnason, 12.6.2013 kl. 11:43]

Fiskistofnar eru mjög misjafnir hvað veiðiþol varðar, skammlífar tegundir t.d. loðna þola meiri veiði en t.d. langlífar tegundir eins og karfi. Ég skil alveg að þegar þú dælir upp úr holu rennur meir til hennar af svæðunum í kring. En ef þú dælir hraðar en nemur heildarstreymi inn á svæðið, lækkar vatnsborðið á svæðinu smám saman. Mun halda áfram að gera það. Þangað til að kald vatn rennur af svæðum lengra frá. Svæðið kólnar.

Það liggur í hlutarins eðli, að ef háhita-gufuvirkjun er miðuð við það að uppdæling sé "sjálfbær" þ.e. lækki ekki jafnt og stöðugt vatsnborðið á svæðinu, þá skilar virkjun minna afli per ár. Tekjur verða minni til "skemmri" tíma litið. En miðað við það hvað þær geta verið til skemmri tíma litið þ.e. 30 ár eða 20 ár eða 50 ár, eftir því hve miklu hraðar þú ert að dæla miðað við það vatn sem streymir inn á svæðið. Sbr. að þú sért vísvitandi að ofveiða fiskistofn.

En það ætti að jafnast út yfir tíma þ.e. ef þú þarft ekki að hvíla svæðið síðar meir. Tekjur verða þá einnig stöðugari til lengri tíma litið. Með svipuðum hætti, að ef þú er varfærinn við veiðar á fiksistofnuum, verða tekjur af þeim minna sveiflukenndar til lengri tíma litið.

Það einnig liggur í hlutarins eðli, að þá þarftu að virkja stærra svæði, með meiri kostnaði - "til skemmri tíma litið" en það einnig ætti að jafnast út til lengri tíma litið. Alveg eins og þú þarf að veiða á stærra svæði, ef þú ætlar að ná inn sama afla og næðist ef þú værir að miða við að veiða upp stofn á 30-50 árum í stað þess að miða við að sá stofn viðhaldi sér ti lengri tíma litið.

Það kiggur einnig í hlutarins eðli, að þá fækkar þeim tilvikum þegar jarðvarmavirkjun sé "talin" heppilegur kostur, þess v. auðvitað talaði ég um smærri virkjanir og smærri verksmiðjur. Enda áttaði ég mig á því, að "sjálfbærni" kostar meira fé til skemmri tíma litið. Þ.e. eðlilegt að í skemmri tíma skilningi sé gróðinn minni.

Þ.e. gjarnan þannig að varfærin nýting kostar meir til skemmri tíma litið - - því þá er gróðinn minni til skemmri tíma án þess að fjárfesting minnki, en á móti kemur að geta haldið áfram að nota sömu virkjunina þess vegna í 100 ár eða 200. Langtímagróði er örugglega ekki minni, líklega meiri.

Þú munt komast að því, að þegar þú getur sýnt fram á að nýting sé "sjálfbær" mun verða mun minna erfitt, að vinna málinu fylgis. Andstaðan einnig verður minni. Annars ef það mun standa til, að keyra á nýtingu sem verður mjög bersýnilega ósjálfbær - sérstaklega þegar til stendur að virkja fyrir mjög stóra verksmiðju. Því að virkja með ósjálfbærum hætti á mörgum svæðum samtímis.

En þá munu allir vita, að þetta verða þá ekki einun svæðin í húfi. Andstaðan mun að sjálfsögðu reikna með því að flr. svæði verði þá virkjuð í framtíðinni, til þess að standa undir verksmiðjunni. Enda geta slíkar verksmiðjur staðið lengi, þær elstu í heiminum eru 90-100 ára eftir allt saman. Menn eru ekki kjánar að átta sig á því, að þá er verið að tala um að nýta mjög hátt hlutfall af jarðvarma á landinu til lengri tíma litið fyrir þá einu risaverksmiðju.

Þetta ber allt að sama brunni, að verksmiðjan þarf að vera minni. Auðvitað verður það erfitt, að ná orkukostnaði inn í ramma sem gerir virkjun mögulegt að bera sig. þess v. á ég í reynd ekki von á því að af þessari verksmiðju verði. Fyrir utan að álverð er lágt í dag, og miðað við líklegan hagvöxt í heiminum næstu árin, líklegt að vera lágt a.m.k. næstu ár - kannski næsta áratug.

Það verði líklega á endanum ofan á, sú stefna sem ég tel heppilegri, að miða við smærri orkukaupendur hverju sinni. Sem þíðir að færri virkanir þarf að réttlæta fyrir almenningi. Sem mun minnnka andstöðu, og gera málið allt framkvæmanlegra. Þá er auðveldar að ná fram "sjálfbærni."

Ná því að hafa nýtingu í sátt v. umhverfið. Þetta þíðir ekki að ekki verði uppbygging. Bara ekki í svo gígantískum skala hverju sinni. Ég tek fram að ef ríkisstj. ætlar að keyra á bersýnilega ósjálfbæra virkjunarstefnu, mun ég líklega - - greiða atkvæði gegn málinu þegar andstæðingar á endanum ná að keyra málið í þjóðaratkvæði. Sem þá verður örugglega gert á endanum. Þetta verður þá mjög bitur deila alveg á skala v. Icesave deiluna hér innanlands, ríkisstjórnin mun þá þurfa að nota nánast alla sína orku í það eina mál, og líklega tapa í því máli. Daga svo uppi, að hafa nýtt of mikið hlutfall af pólit. kapítal í það eina mál.

Ég hvet því stjórnina í reynd til að falla frá þessum áformum, ef þau verða ekki sköluð niður um a.m.k. helming. Með það viðmið í huga, að vrikja hvert svæði á varfærnu tempói.

Kv.

[Guðmundur Jónsson, 12.6.2013 kl. 12:42]

Ál eða eitthvað annðað er ekki það sem ég er að tala um, það er eiginlega allt betra en álverksmiðjur það hefur bara lítið annað verið í boði fram að þessu. Ég tel líka að það þurfi að fá öruggar lausnir H2S áður en lengar er haldið.

Fyrirsögnin á blogginu er hinnsvegar.

""Ósjálfbærni Hellisheiðarvirkjunar virðist - viss áfellisdómur""

Athugasemdin mín snérist um það að virkjun á Hellisheiði er og verður jafn sjálfbær hvort sem svæðið þolir að 400 eða 200 eða 10MW. við munum hinnsvega aldrei vita hvað svæðið getur ef við nýtum aldrei nema 10MW.