Einföld lausn á skuldavanda aðildarríkja evru! Friður í Evrópu tryggður áfram!

Hugmyndin er afar einföld, þ.e. að fulltrúar allra 17 aðildarríkja evru hittist á einhverjum löngum fundi, og taki formlega ákvörðun um að slíta samstarfinu um evruna. Ef þau slit fara fram í stóru samkomulagi, þá er fræðilega unnt að koma í veg fyrir það stóra hrun sem hlutir annars virðast stefna í.

Samtímis er unnt að leysa með öllu skuldavanda landa innan evru, landa í vanda sem virðist óleysanlegur eða a.m.k. íllleysanlegur.

 

Hver er lausn skuldavandans?

Mjög einföld, ef land A skuldar landi B, þá er samkomulag þess efnis gert, að land B greiði þá skuld í sínum nýja gjaldmiðli. Með öðrum orðum, þegar slitin á evrunni fara fram, þá eru um leið skuldir einstakra landa endurskilgreindar sem skuldir í hinum nýja gjaldmiðli þess viðkomandi lands.

Ef þetta er gert í stóru samkomulagi allra, þá eiga sér engin "ríkisþrot" stað, þegar evrunni er þannig slitið.

Því þá virðisfalla gjaldmiðlar ríkja í vanda þangað til að þau viðkomandi ríki standa undir skuldum sínum. Eins og krónan okkar virðisféll þangað til að nægilegur tekjuafgangur varð til þannig að landið er fært um að greiða til baka.

En í tilviki fyrrum evruríkja þá virðisfalla skuldirnar einnig samtímis sem forðar þeim ríkisþrotum sem annars verða. Svo að þá í reynd lenda þau að líkum í hagstæðari stöðu en við hér á klakanum því okkar skuldir hafa ekki virðisfallið. 

Þannig að skerðing lífskjara þeirra væntanlega verður ívið minni en sú er við enduðum í, eða höfum fram að þessu.

 

Á nóinu verður staða allra aftur sjálfbær!

Einhver ber þó kostnað/tjón. Það eru þá löndin sem eiga skuldirnar - eðlilega eru þau treg til þess að samþykkja slíkt tjón, enda mun það líklega leiða til nokkurrar skerðingar þeirra eigin lífskjara.

Þegar allt kemur til alls, sníst þetta um skiptingu lífskjara milli þjóðanna, alveg eins og deilan á Íslandi um verðtryggingu eða ekki, sníst í reynd að stórum hluta um deilu um skiptingu lífskjara milli kynslóðanna.

Í dag græða í reynd þær þjóðir sem eiga skuldirnar verulega á ástandinu - - því:

1. Þeirra greiðslukjör hafa líklega aldrei verið hagstæðari, því vegna ótta aðila um hrun í S-hluta Evr., þá vill fé flýgja norður. Sem eykur eftirspurn eftir þeirra skuldabréfum, og af þeirri eftirspurnaraukningu leiðir, að þau lönd eru í dag að stórgræða í formi lægri vaxtagjalda. Vaxtagjöld sem eru ekki einungis minni fyrir stjórnvöld ríkja N-Evr., heldur kemur sú lækkun nú fram í vaxtagjöldum þeim er almenningur og einkaaðilar í þeim löndum þurfa að standa straum af.
2. Þau lægri vaxtagjöld, minnka halla á þeirra ríkissjóðum eða gera þeirra ríkissjóðum fært að framkvæma meira en þeir ella væru færir um, án skuldsetningar. Afleiðing er hagkvæm fyrir skattgreiðendur innan þeirra tilteknu landa. Skattgreiðendur græða einnig með beinum hætti, af lækkun vaxtagjalda eigin lána og það sama er atvinnulífið í þeim löndum einnig að uppskera.
3. Vegna þeirrar hugsunar, að þetta ástand sé hagstætt fyrir okkur, þá skapast tregða til að afnema það hagkvæma ástand. Að auki, ef löndin í S-Evr. greiða lánin til baka, þá verður áfram meira fé til staðar í hagkerfum N-Evrópu en annars, sem þíðir að þar verður meiri hagvöxtur - sem aftur leiðir til hærri lífskjara.
4. En á sama tíma, þá dregur neikvæða fjármagnsstreymið niður lífskjör í S-Evr., og þ.e. ástand sem augljóslega mun vara í mörg ár. Í mörg ár verði lífskjör íbúa S-Evr. skert, meðan samtímis verði lífskjör íbúa N-Evr. hækkuð.
5. Að auki skapar það ástand meira atvinnuleysis, því eftirspurn verður að vera mun minni en ella innan hagkerfa S-Evr. meðan þau eru að greiða til baka. Sem þíðir að það verða mun færri störf en ella í þjónustugeirum.

• Ég held að allir ættu að sjá, að í það er ekki furðulegt að "andstaðan við þetta fyrirkomulag fari stöðugt stigmagnandi meðal almennings í S-Evr." Það er upplifunin að þetta sé ósanngjarnt.
• Meðan, að þær hugmyndir eru aðlaðandi í augum íbúa N-Evr., að þeir sem tóku lán skuli endurgreiða þau, því almenningur í þeim löndum græðir á því að það verði niðurstaðan áfram. 

Fram að þessu hafa mæst stálin stinn, N-Evr. hefur geta þvingað fram þá formúlu, að löndin í S-Evr. séu þvinguð inn í stíft kerfi sem felur í sér umfangsmiklar skerðingar lífskjara - - svo að eftirspurn minnki í þeim hagkerfum nægilega, til að afgangsfé sé til staðar til að greiða lánin til baka.

Hættan er sú, að eftir því sem þetta ástand ágerist - - harðni afstaða beggja meginfylkinga.

En það er í reynd þegar farið að bitna á N-Evr. einnig, með því að samdráttur eftirspurnar í S-Evr. einnig dregur úr kaupum S-Evr. á framleiðslu N-Evr. Sem leiðir til minnkaðs hagvaxtar í N-Evr. Og hugsanlega fyrir rest, togar þau einnig niður í kreppu.

Kaldhæðnin er sú, að líklega þegar kreppan ágerist, valdi það þeirri öfugþróun að íbúar N-Evr. haldi enn fastar ef eitthvað er, í tekjustreymið frá S-Evr. Því þá sé það farið að skipta þá meira máli, í því að viðhalda hnignandi hagvexti í þeim löndum. Sé vaxandi hlutfall lífskjara þeirra, eftir því sem fjarar að öðru leiti undan þeirra hagkerfum einnig.

Hættan er þá, að á einhverjum tímapunkti - verði einhverskonar samfélagsleg sprenging í S-Evr. Og S-Evr. þjóðir, kjósi til valda einstaklinga - sem taka þá ákvörðun að "neita að borga."

Við taki ríkisþrot, stjórnlaust uppbrot núverandi peningakerfis Evrópu.

Í framhaldinu yrðu þá mjög stór boðaföll einnig innan alþjóðakerfisins.

Í kjölfarið getur hugsanlega komið versta efnahagskreppa sem heimurinn hefur séð! Því kerfið er þanið eins og fiðlustrengur alls staðar. Svona stórt rugg, getur tekið það allt niður.

Þá gætum við séð þróun alla leið til baka í ástand 4. áratugarins, þegar lönd stóðu í beinni "vöruskiptaverslun."

 

Öllu þessu væri unnt að forða, ef sú ákvörðun væri tekin að taka evruna niður með þeim hætti sem ég lýsi að ofan!

Þá leiðréttir kerfið sig, með sjálfbærri stöðu hvers hagkerfis myndi hagvöxtur aftur snúa til baka í S-Evr. fljótlega. Í sjálfbærri stöðu, myndu fjárfestingar aftur eiga sér stað - en í núverandi stöðu er óvissan slík að peningar kjósa frekar að leita til Þýskalands í ríkisbréf þar. En að taka áhættu á að leggja það fé til hagkerfa S-Evr. Annað kemur einnig til, að væntingar um framtíðarsamdrátt valda því, að menn reikna með því að eignir í löndum S-Evr. verði ódýrari á morgun. Sem einnig skapar hvatningu til að varðveita féð annars staðar - þangað til að kreppan og þar með verðin hafa náð botni. Með því að leggja af evruna með ofangreindum hætti, komast einnig rétt verð á eignir í löndum S-Evr. Og því hverfur einnig sú ástæða fyrir fjárfesta að halda aftur að sér. 

Ég held að auki, að þessi leið geti ekki einungis bjargað heimskerfinu - heldur einnig Evrópusambandinu.

• En eins og ég lýsi þessu að ofan, þá inniber núverandi ástand, stöðugt stigmagnandi ríg milli almennings í S-Evr. og N-Evr.

• Það skapar stöðugt stigmagnandi andúð og íllvilja - alveg eins og menn hafa verið að sjá. Og það einmitt er hættulegt fyrir samstarf Evrópuríkja - um allt hvað eina sem þau ríki hafa samstarf um. 

• Ég meina að, ef það ástand ágerist alveg að þeim tímapunkti, að það brotnar á uppreisn almennings í S-Evr. gegn því ástandi. Þá geti íllviljinn hafa ná þeim hæðum. Að í framhaldinu, verði einnig bundinn endir á samstarf þeirra sömur ríkja um svokallað Evrópusamband.

• Ath. uppbrot getur einnig leitt til verulegs íllvilja almennings í N-Evr. gagnvart almenningi í S-Evr. En almenningur í N-Evr. leitar inn í þá aðlaðandi hugmynd þessi misseri, að það sé sanngjarnt að hinir borgi lánin til baka "því við græðum á því." Þó svo að menn séu ekki endilega meðvitaðir að ástæðan "við græðum á því" sé hin raunverulega. Og ef það gerist síðan, að uppreisn verður í S-Evr., þannig að skyndilega hætti lönd S-Evr. að láta allt þetta fé streyma til N-Evr. Þá getur það gerst sýnist mér, að þá muni almenningur í N-Evr. setja skuldina af þeirri skerðingu þeirra lífskjara sem þá mun eiga sér stað, á almenning í S-Evr. Upplifunin að tjón okkar sé þeim að kenna getur orðið ofan á. Ítt undir ástand gagnkvæmrar biturðar.

• Samstarf Evrópuríkja getur ekki þrifist ef gagnkvæmur íllvilji og gagnkvæm tortryggni verður slík - að þær tilfinningar verða öðrum tilfinningum yfirsterkari.

• Í kjölfarið, gæti Evrópa leitað til baka í það ástand er áður rýkti. Þ.e. að lönd standi og íggli sig gagnvart hverju öðru. Samstarf verði mjög takmark, sérstaklega verði til staðar Suður vs. Norður skipting. Og ástand lítils vinskapar. Sem þá einnig getur skapað nýtt vígbúnaðarkapplaup. Að nýju, muni fjölmennir herir standa andspænis hverjum öðrum. Samskipti muni einkennast af spennu - tortryggni - andúð - jafnvel hatri.

 

Niðurstaða

Það er nefnilega málið, að til þess að bjarga Evrópusambandinu, til að bjarga samrunaþróuninni. Er líklega nauðsynlegt að taka evruna niður. Og þá samtímis að umbreyta skuldum landanna með þeim hætti, að löndin greiði þær til baka í hinum endursköpuðu þjóðlegu gjaldmiðlum.

Með þessu væri skuldavandinn leystur með pennastriki.

En einnig bundinn endir á þá hættulegu öfugþróun, sem stöðug upphleðsla andúðar og tortryggni er milli S-Evr. og N-Evr. ríkja innan evru.

Ekki síst - heimshagkerfinu líklega einnig forðað frá falli.

Að afnema evruna er því - mjög stórir hagsmunir fyrir heimsbyggðina!

En ekki síst er stýrt afnám evrunnar, mjög stórir hagsmunir íbúa Evrópu. Þó svo sé, að flestir ef til vill séu ekki enn farnir að átta sig á þessu.

-------------------------------

Í reynd held ég, að afnám evrunnar með ofangreindum hætti, sé einnig hagsmunir íbúa N-Evr. Afleiðing þess, að mál haldi fram eins og þau hafa alla leið þangað til að hið rökrétta uppbrot á sér stað, sé líklegt að valda íbúum N-Evrópu miklu mun stærra tjóni. En ef íbúar N-Evr. sætta sig við það, að þjóðir S-Evr. raunverulega geti ekki greitt skuldir sínar til baka. Að þeir peningar séu tapaðir, og að það sé þeim einnig í hag - til að tryggja góð samskipti áfram til framtíðar, með því að afskrifa skuldirnar.

En skammsýni getur leitt fram hina miklu mun verri útkomu.

Þó fræðilega væri unnt að afskrifa einfaldlega skuldirnar og halda evrunni, þá leysir sú lausn ekki allan vandann, þó það myndi minnka til muna þá lífskjaraskerðingu sem löndin í S-Evr. þurfa að framkvæma, þá einungis er það aðgerðin fullt afnám evru sem skapar fullkomlega sjálfbært ástand.

Því að hagkerfi S-Evr. og N-Evr. eru einfaldlega of ólík. Líkur þess að nýr vandi hlaðist upp aftur síðar virðast yfirgnæfandi. Til þess að skapa stöðugt ástand, þyrfti að ganga mun lengra í því að minnka sjálfforræði einstakra ríkja. Að auki, þyrfti að auka sameiginlega skattheimtu - eða með öðrum orðum, koma á fót millifærslukerfi í gegnum skattlagningu allra inn í sameiginlegan pott.

Það er miklu mun erfiðari aðgerði í framkvæmd, en sú er ég legg til. Að slá evruna af og umbreyta skuldum í gjaldmiðil þeirra landa sem skulda viðkomandi peninga.

 

Kv.

François Hollande ætlar að skattleggja Frakkland úr vanda - Niðurstaða bankauppgjörs á Spáni skárri en margir óttuðust!

François Hollande hefur lagt fram ný fjárlög, og eins og auglýst var - fela aðgerðir sem stuðla eiga að viðsnúningi fjárlagahalla og stöðvun skuldaaukningar franska ríkisins, einkum í sér hækkun skatta. Á meðan er útgjaldaniðurskurður óverulegur. Á sama tíma, eru framtíðarhorfur grundvallaðar á hagspá sem er umtalsvert bjartsýnni - en t.d. AGS, OECD og meira að segja Framkvæmdastjórn ESB telja líklegt.

Fram er komin niðurstaða óháðs uppgjörs á helstu bönkum Spánar. Og niðurstaðan er ívið hagstæðari en margir óttuðust.

 

Neðangreint er skv. upplýsingum úr eftirfarandi fréttaskýringum - France Raises Taxes in Tough Budget - France unveils tough budget measures - French budget and Spanish bank stress tests

• "According to documents presented at the weekly cabinet meeting Friday, the government aims to lift revenue from household income taxes by 23% next year, while revenue from business taxation is expected to rise almost 30%."
• "Fresh figures published Friday showed the country's debt pile kept climbing, reaching 91% of gross domestic product in the second quarter of the year, up from 86.2% a year earlier. The debt is forecast to peak at 91.3% next year, and then fall to 82.9% of GDP by the end of Mr. Hollande's mandate."
• The French economy is expected to grow by 0.8pc next year, and 2pc each year from 2014 to 2017.
  
• The country's deficit is forecast to fall to 3pc of GDP in 2013, 2.2pc in 2014 and 1.3pc in 2015."

1. "The budget increased the top marginal income-tax rate to 45% from 41%..."
2. " and detailed plans for a special tax on incomes above €1 million ($1.29 million) a year, with 1,500 individuals paying an overall rate of 75%."
3. "The biggest new tax-take from business will come from limiting the deduction of financial charges from a company's taxable income...Limiting the possible deduction to 85% of a company's financial charges will increase tax intake by €4 billion in 2013, the finance ministry said."

1. "The savings include €2.2bn in a scaled back defence budget."
2. "Another €2.5bn will be saved in 2013 by limiting the rise in state health spending to 2.7 per cent."
3. "Extra tax measures in 2012 will add another €4.4bn."

Fyrir utan hermál er í reynd enginn beinn niðurskurður í hinum nýju fjárlögum ríkisstjórnar Frakklands, en fjöldi hagfræðinga á hægri væng stjórnmála gagnrýna þessar aðgerðir - telja þær grafa undan mögulegum framtíðarhagvexti - telja hagspá frönsku ríkisstjórnarinnar ótrúverðuga.

Hækkanir skatta á almenning, þó þær skattahækkanir séu fókusaðar á mið og hærri tekjuhópa, ætti að draga úr neyslu, vegna minnkaðs kaupmáttar. Sem getur haft neikvæð áhrif t.d. á húsnæðisverð, er aftur getur víxlverkað með neikvæðum hætti, til frekari minnkunar neyslu. En ein aðgerð leiðir gjarnan til keðju hliðarverkana.

Á sama tíma, getur það vel verið að hækkanir skatta á stærri fyrirtæki, dragi úr getu þeirra til að fjárfesta innan Frakklands - hvetji þau frekar til að draga saman starfsemi innan Frakklands. Sem minnki framtíðarhagvöxt eins og gagnrýnendur vilja meina.

Hið minnsta er hagspá ríkisstjórnar Frakklands sú langbjartsýnasta sem ég hef séð nýlega.

En augljóst er, að ef hagspáin stenst engan vegin eins og gagnrýnendur vilja meina, að þá mun framvindan hvað tekjuhalla ríkisins varðar koma mun óhagstæðar út - en tölur ríkisstjórnar Frakklands sýna.

Að auki virðist hún reikna með því að efnahagur evrusvæðis muni snúa við til hagvaxtar á nk. ári, en sem dæmi telur Standards&Poors skv. spá sem kom fram í vikunni, að það verði enginn hagvöxtur á evrusvæði 2013 - er það lækkun á fyrri spá þeirra sem spáði lágum hagvexti.

Skv. þeim hagspám stofnana ESB sem reikna með viðsnúningi á nk. ári, þá munu harðar sparnaðaraðgerðir ríkja í S-Evr. skapa viðsnúning í tiltrú fjárfesta - - skv. trú þeirra hagfræðinga sem telja niðurskurð bestu leiðina til þess að snúa við þeim væntingum um samdrátt og aukin útgjaldavanda sem hefur einkennt afstöðu markaða til S-Evr. sl. 2 ár eða svo. 

Að auki er bent á af þeim sömu hagfræðingum sem hafa tiltrú á sparnaðarmódelinu, að viðskiptahalli ríkja í S-Evr. fari minnkandi (sem er að gerast vegna þess að laun fara lækkandi sem dregur úr eftirspurn sbr. samdáttur), þeir benda að auki á að hagtölur fyrir annan ársfjórðung sýni örlítin viðskiptaafgang á Spáni í fyrsta sinn í mörg ár.

Þeir segja, að það sé einungis spurning um tíma, hvenær markaðurinn muni átta sig á þessum "jákvæðu breytingum."

 

Vandinn við niðurskurðarleiðina - er sá að það er ekki nóg að skapa afgang, sá þarf að auki að verða nægilega stór til að greiða niður uppsafnaðan skuldavanda vegna halla undanfarinna ára!

Fyrsti vottur um viðskipta-afgang segir eiginlega frekar, að Spánn er í besta falli kominn í hálfleik.

Minnkun viðskiptahalla er að gerast í reynd með sama hætti - - og ef það hefði átt sér stað "gengisfelling."

Það er kaldhæðin staðreynd - - en gengisfelling lækkar lífskjör og þannig bindur enda á viðskiptahalla, sem endar þar með þá uppsöfnun skulda sem slíkur halli er að skapa.

Aðferðin er sem sagt einnig sú að "lækka lífskjör" en þess í stað með launalækkunum og skattahækkunum.

Ókostur við aðferð B er sá að hún er miklu mun tímafrekari, í stað þess að dæmið gangi fyrir á einum degi - - er núverandi staða árangur e-h um 2 ára þrýstings á laun.

Allan þann tíma er viðskiptahallinn að bæta við skuldir, meðan í hinu módelinu er sá afnumin á nóinu sem þá afnemur skuldaaukningu vegna viðskiptahalla einnig á nóinu.

Útkoman er því stærra tap lífskjara - því skuldastaðan verður óhagstæðari, sem þarf að greiða niður með lækkun lífskjara.

Vegna þess að viðsnúningur tekur mun meiri tíma - þá leiðir af því auðvitað að meiri tíma tekur að snúa við til baka til hagvaxtar - - þannig að heildarhagvaxtartap verður umtalsvert stærra.

Það þíðir auðvitað að atvinnulíf er í lengri tíma en í módeli A að eiga við versnandi efnahagsumhverfi sem leiðir til þess að  í módeli B verða flr. gjaldþrot fyrirtækja - meira atvinnuleysi - meiri halli á ríkissjóði því aukin kreppa veldur stærri samdrætti tekna þar með auknum skuldavanda þess miðað við módel A, og því stærri þörf fyrir útgjaldaaðgerðir af hálfu ríkissjóða. Allt sem stuðlar í heildina að óhagstæðari niðurstöðu

Sem auðvitað minnkar framtíðartekjumöguleika allt í senn almennings, fyrirtækja og ríkis. Sem markaðurinn hefur áttað sig á - - hluti af skýringu þess, að vaxtakrafa fyrir lönd innan evru í efnahagsvanda er mun hærri, en til landa innan Evrópu í efnahagsvanda utan evru.

Þvert ofan í að vera drifkraftur fyrir hagvöxt - er evran að verða hemill.

En til að sjá raunárangur, þarf auðvitað að leggja saman árangur sl. áratugar og núverandi.

Þá kemur í ljós að meint aukning hagvaxtar með evru, er alveg horfin.

 

Niðurstaða úttektar á spænskum bönkum er hagstæðari en margir óttuðust!

Spanish Banks Beat Expectations - Spain’s banks need €60bn, says report

"The total banking system will need in an adverse scenario €59.3bn, excluding deferred tax assets and ongoing mergers, according to the report. The total shortfall drops to €53.7bn once these are included."

• "The stress tests analyzed the ability of the country's 14 largest banks to absorb losses in an extreme scenario of a 6.5% decline in gross domestic product through the year 2014."
  
• "They concluded that seven banks would have capital shortfall in such a situation."

"Bankia SA alone needs €24.7 billion, well above the €19 billion estimated in April, the Bank of Spain said in a statement. Novagalicia Banco, Catalunya Bank and Banco de Valencia need a total of €21.46 billion."

"Among the listed banks, Banco Popular Español was found to need €3.2 billion, though the bank said it could cover the shortfall by itself. Two other, smaller banks need a total of €4.32 billion, the central bank said."

"Spain's three largest banks—Banco Santander SA, Banco Bilbao Vizcaya Argentaria SA and CaixaBank SA—won't need to raise new funds. Four smaller lenders, Banco Sabadell SA, Bankinter SA, Kutxabank and Unicaja also are off the hook."

Þetta er sennilega nægilega grimm sviðsmynd þ.e. 6,5% efnahagssamdráttur út 2014, til þess að greining bandar. greiningarfyrirtækisins Oliver Wyman hafi töluverðan trúverðugleika.

Það er þá útlit fyrir að spænsk stjv. hafi áætlað nokkuð nærri lagi, er þau sögðu fyrir nokkrum mánuðum að kostnaður við endurfjármögnun banka myndi ekki fara yfir 60ma.€.

Í kjölfarið á þessu, fá bankarnir frest til að skila inn áætlunum um það hvernig þeir ætla sér að fara að því, að afla sér aukins fjármagns - Seðlabanki Spánar þá slær á það mati, og skilar því svo til stjórnvalda. Sem þá taka lokaákvörðun - þetta allt mun taka nokkurn viðbótartíma.

Þetta er því "góð frétt" fyrir stjórnvöld Spánar - og má vera að lyfti mörkuðum nk. mánudag. En markaðir enduðu töluvert niður eftir vikuna sem nú er liðin.

Á hinn bóginn, þá kemur á móti að í vikunni gáfu fjármálaráðherrar Þýskalands, Hollands og Finnlands út eftirfarandi - - "“The ESM can take direct responsibility of problems that occur under the new supervision, but legacy assets should be under the responsibility of national authorities,” said the joint statement, issued by the three finance ministers: Germany’s Wolfgang Schäuble, Finland’s Jutta Urpilainen and the Netherlands’ Jan Kees de Jager."

Sem virðist segja að það lán sem Spánn tekur frá aðildarríkjum evru, fáist ekki fært yfir til björgunarsjóðs evrusvæðis (ESM - framtíðarbjörgunarsjóður evrusvæðis), en ekki er unnt að skilja ráðherrana 3 með öðrum hætti, en að þeir sætti sig ekki við annað en að einungis skuldir sem verða frá og með þeirri dagsetningu er embætti sameiginlegs bankaeftirlits tekur til starfa komi til greina.

Það væntanlega þíðir að markaðir þurfa að taka tillit til þess að ofangreindur kostnaður muni falla að fullum þunga á spænska ríkið, í stað þess eins og virtist skv. samkomulagi sem gert var sl. sumar að sá kostnaður myndi verða tekinn yfir af ESM.

Sem þá væntanlega þíðir, að markaðurinn endurreiknar mat sitt á greiðslugetu Spánar, sem birtist í vaxtakröfu fyrir spænsk ríkisbréf.

Það er því ekki gott að sjá út hver nettó áhrifin verða nk. mánudag, þ.e. hvort vaxtakrafan fer upp eða fer niður eða stendur nokkurn vegin í stað. En það fer eftir því akkúrat hvaða væntingar hafa verið ráðandi.

 

Niðurstaða

François Hollande er kominn fram með sitt útspil. Því miður stórfellt efa ég reyndar að hagvöxtur næstu ára verði í líkingu við spá ríkisstjórnar Frakklands. Til samanburðar hefur nær alger kyrrstaða ríkt þetta ár, þó Frakkland ætli að sleppa við samdrátt. 

Það væri að mínu viti vel sloppið ef Frakkland slompast í gegnum nk. ár, nokkurn veginn í sama farinu þ.e. kyrrstaða án samdráttar. Sem væri mun óhagstæðari útkoma en stjv. Frakklands miða við.

En vandinn við sýn mála er sá, að samdráttaraðgerðir raunverulega eru samdráttaraukandi. Gervöll S-Evrópa er nú samtímis að beita sig slíku, þ.e. að aðlaga hagkerfin með því að minnka innlenda eftirspurn.

Það að sjálfsögðu minnkar verulega heildarumfang þeirra hagkerfa, sem er einmitt að framkalla þá kreppu sem rýkir í ár þ.s. samdrátturinn í S-Evr. togar Evrusvæðið í heild niður. En hafa ber í huga að minnkuð eftirspurn þaðan einnig þýðir minni útflutning þangað, frá ríkjum eins og Frakklandi.

Þau þurfa því að finna aðra útflutningsmarkaði, til að bæta sér upp þann samdrátt. Ef þau ætla ekki að finna þann mismun með aukningu neyslu heima fyrir.

En skattahækkanir Hollande tæpast eru neysluhvetjandi né fjárfestingahvetjandi - - svo veðmálið hlýtur að snúast um aðra útfl. markaði.

En það er að minnka hagvöxtur í Kína. Að auki, hefur hagvöxtur í SA-Asíu minnkað verulega á síðustu mánuðum, einmitt ekki síst vegna minnkunar eftirspurnar frá Evrópu.

Bandaríkin eru nærri efnahagslegri kyrrstöðu.

Svo ég velti fyrir mér - hvar eru þessir útflutningsmarkaðir?

Sama fyrir lönd eins og Ítalíu og Spán, þ.s. Frakkland er greinilega ekki að hvetja til neyslu. Ekki er Þýskaland að því heldur.

Hvar eiga öll þessi lönd að finna þá útflutningsmarkaði, sem eiga að búa til þann "útflutningsdrifna viðsnúning" sem "niðurskurðarmódelið" gerir ráð fyrir?

Þarna er stór gjá í því efnahagsmódeli!

Fyrir utan að þeir stórfellt vanmeta samdráttaráhrif "samráttaraðgerðanna." En Evrópa er eftir allt saman einn megin markaðurinn á plánetu Jörð, ef sá markaður ætlar allt í einu að fara að flytja út í staðinn fyrir að kaupa inn meir en er flutt út. Þá vandast mál - heldur betur.

Því ég sé hvergi þá gígantísku markaði sem geta tekið við þeim slaka!

Getur einhver komið auga á þá?

Með öðrum orðum er ég að segja, að módelið sem stofnanir ESB miða við sýnar spár um viðsnúning í framtíðinni, sé tóm steypa.

----------------------------

Þó að loksins sé komin ein góð frétt frá Spáni, þá sennilega dugar það ekki til að bjarga stjórnvöldum Spánar frá því að neyðast til að þiggja björgun, og síðan að vera ítt inn í sama niðurskurðar og hjöðnunar ferlið og Grikkland er nú statt í.

Miðað við það getur vel farið svo að framvinda mála verði enn lakari en sviðsmyndin að ofan gerir ráð fyrir. Þó sannarlega sé hún nægilega slæm, til þess að sú mynd á möguleika á að standast.

 

Kv.