Kæru Íslendingar, við verðum að fara fram á nauðasamninga fyrir "Ísland"!

Sumir segja, að Icesave séu nauðasamningar. Sannarlega, er þar um afarkosti að ræða, en þeir eru ekki nauðasamningar - að halda því fram, er annað af tveggja misskilningur eða tilraun til að villa fyrir.

Staðreyndin er sú, að Ísland á ekki fyrir skuldum. Við erum að lifa á tíma, teknum að láni.

 

Álit meirihluta ríkisstjórnar
Hlutföll útflutnings umfram innflutning, þáttatekna og viðskiptajafnaðar af landsframleiðslu (%)
                                2008   2009   2010   2011   2012   2013   2014   

Útflutn.-innflutn.        -2,8      6,7    10,6    12,0    13,1    13,7    11,8

Þáttatekjur              -39,4   -20,7  -20,8   -20,3   -18,7   -16,1   -14,6

Viðskiptajöfnuður     -42,2  -14,0   -10,2     -8,3    -5,6     -2,4     -2,8

Undirliggjandi st.

Þáttatekjur                          -7,7     -8,5     -9,0     -8,5    -8,3     -8,0

Viðskiptajöfnuður                  1,0     2,1       3,0      4,6      5,4      3,8

Hagvöxtur                1,3    -8,5    -2,4      2,2     3,4      3,4     3,6

*<Undirliggjandi stærðir, eru að frádregnum vaxtatekjum og gjöldum fyrirtækja - er skortir á upplísingar um og bankat>*

 

Ríkisstjórnin, reiknar sig í plús, með því að undanskilja kostnaðinn af skuldbindingum hrundu bankanna, og nokkurra fyrirtækja sem að sögn hafa ekki skilað inn nægilega skýrum gögnum - sjá liðinn "undirliggjandi stærðir".

Við skulum skoða aðra töflu, sem  kemur frá Hagstofu Íslands.

 

Þjóðarbúskapurinn, áætlun til 2014: Vorskýrsla 2009

Viðskiptajöfnuður, % af VLF
2008                          -23,3
2009 - 2014                 -1,2
2011                             -1,1
2012                             -2,1
2013                             -1,2
2014                             -1,1

 

Ekki er mér kunnugt, af hverju munar - en ég veit þó að Hagstofa sleppir einnig kostnaðinum við skuldbindingar hrunbankanna, skv. röksemdafærslunni að þær falli á kröfuhafa en ekki okkur. Það má vera, að Hagstofa hafi inni þessi fyrirtæki, sem ríkisstjórnin telur að ekki hafi skilað áreiðanlegum gögnum.

 

Höfum í huga:

1. Að neikvæður viðskiptajöfnuður, þiðir að Ísland á ekki einu sinni fyrir vaxtakostnaðinum, af sínum erlendu skuldbindingum.
2. Til þess, að geta borgað af lánum, þarf afgang af viðskiptajöfnuði.
3. Gert er ráð fyrir af ríkisstjórninni, útflutninga-afgangi næstu 10 ár, sem verður að teljast óraunhæfur; þ.e. 160-180 milljarða afgangi af hreinum útflutningstekjum, þ.e. milli 80-100 milljarða aukningu sbr. árið 2009 sem er algert metár fram að þessu, í lýðveldissögunni, hvað stærð útflutnings-afgang varðar.
4. Einnig, er gert ráð fyrir árlegri tekjuaukningu hjá ríkissjóði næstu 10 ár, þ.e. 50 milljarðar, sem einnig hljómar mjög fjarstæðukennt.
5. Auk þessa, verður áætlaður hagvöxtur einnig, að teljast á hæsta máta ólíklegur.
6. Halli ársins 2009, skv. undirliggjandi stærðum er -8,5% þrátt fyrir að vanti vaxtakostnað vegna Icesave og vegna lána frá Norðurlöndunum, Póllandi o.flr.
7. Reiknaður halli, minnkar og verður að afgangi, skv. hinum óraunhæfu áætlunum um hagvöxt, tekjur o.flr.
8. Ég held, að það sé fullkomlega augljóst, að þessi hallarekstur mun ekki minnka, heldur aukast; einmitt venga þess að væntar tekjur, hagvöxtur o.flr. er allt í senn, óraunhæft.

Niðurstaða
Einar leiðin til að forðast greiðsluþrot Íslands, er að fara fram á allsherjar fund með kröfuhöfum ríkisins, líkt og Ísland væri fyrrtæki á gjaldþrotsbrún. Síðan, eins og slík fyrirtæki gera, að mæta með áætlun um greiðslur af lánum, sem væri á grundvelli þess, að skuldir væru gefnar eftir að hluta.

Eitt er þó víst, að kröfuhafar gefa ekki eftir nema í fulla hnefa, svo við verðum að vera mjög sannfærandi, og einnig - að eftirgjöf verður eingöngu þ.s. þarf að algeru lágmarki.
Svo, við getum eingöngu reiknað með - ef allt fer vel - því að skuldabyrði færi úr ómögulegu niður í erfiða.

Að auki, ef samningar nást ekki, og við verðum greiðsluþrota - en sú útkoma verður að teljast fullkomlega örugg af öðrum kosti, hvað annað sem er gert - þá hverfa lánin ekki, eins og hjá fyrirtækjum, vegna þess að þjóðir verða ekki gerðar upp eins og fyrirtæki - þó ef til vill séu ábyrgðarákvæði Icesave samning tilraun til slíks - þannig að þær munu bíða eftir okkur, sama hve langt tímabil greiðsluþrots verður.

Þannig, að greiðsluþrot þíðir, að samningar við kröfuhafa, munu þurfa að halda áfram, og það tekur enda einungis þegar slíkir samningar hafa náðst.

Þrátt fyrir þetta, er ég bjartsýnn á framtíðarmöguleika Íslands. Vandinn, byrjar og endar á skuldunum.  Án þeirra, er framtíðin björt.

Komum þeim í burtu, með eins skjótum hætti og mögulegt er.

 

 

Kv.

Ríkisstjórnin segir okkur, að ástandið sé betra, en leit út fyrir!

Að sögn ríkisstjórnarinnar, eru hlutir að horfa til betri vegar.

• Samdráttur sé minni, en búist var við!
• Atvinnuleysi, sé minna en reiknað var með, og fari minnkandi!
• Samdrætti muni ljúka á þessu ári, og hagvöxtur hefjast.

Við eigum að hafa trú á sjálfum okkur, á Íslandi og Íslendingum; og horfa glöð frmávið.

 

Hvert er raunástandið?

Öllum vandamálum, hefur verið slegið á frest, ekki nokurt þeirra, þ.e. ekki eitt einasta þeirra, hefur verið leist. Forsætisraðherra, í þættinum Kriddsíld, kallaði árið 2009 ár uppgjörs við hið liðna, en árið 2010 ár uppbyggingar. En,öll uppgjörin eru eftir!

• Við eigum mikinn samdrátt eftir, og einnig mikið atvinnuleysi.
• Fram kom í fréttum um jólaleitið, að 50% fyrirtækja hafi nýtt sér, tilboð um tímabundna lækkun greiðslubyrði, á umliðnu ári.
• Þetta er sama aðferð, og í boði er til almennings, þ.e. hvort sem um er að ræða frystingu eða tímabundna lækkun, þá er mismuninum bætt aftan á lánið.
• Fyrirtæki, hafa því getað frestað því að draga saman, þ.e. fólki hefur verið halið í vinnu á meðan, svo fólk hefur fengið laun greidd, o.s.frv.
• En, reikningurinn kemur samt að lokum. Samdrátturinn kemur þá síðar.
• Enn, stendur til að selja ofan af 2.000 fjölskyldum í mars 2010, nema að því máli verði enn eina ferðina, ekki leyst, heldur frestað um einhverja mánuði til viðbótar.
• Stór hluti almennings, hefur einnig þegið tímabundnar lánafrystingar, eða, tímabundna lækkun greiðslubyrði.
• Athugið, hvort tveggja í senn, stór hluti atvinnulífs og einstaklinga, er að vonast til að allt verði betra á morgun. En, er ekki augljóst að þá uppgötvar almenningur, að það fær ekki þessar hærri tekjur er hann dreymdi um, vegna þess að fyrirtækin hafa ekki leyst sín vandamál; þeirra vandamálum var einnig slegið á frest - augljós útkoma, úrteygð kreppa.
• Spurningin er þá, lafir það út þetta ár, "or does everything come to roost this year"?
• Ofan á allt þetta, eru bankarnir mjög langt frá því að vera orðnir traustir, heldur eru þeir enn, mjög - mjög veikir. Veikleiki þeirra, verður einmitt einnig eitt af áframhaldandi vandamálum okkar efnahagslífs.

Þ.e. einmitt þ.s. mig grunar, að í stað þess að verða ár uppbyggingar, verði það ár uppgjöranna, er var slegið á frest á síðasta ári.

 

Hvað gerist þá, á þessu ári?

• 60% fyrirtækja eru í raun gjaldþrota, þ.e. skuldastaða þeirra skv. viðmiðum AGS telst vera óviðráðanleg. Ekki er séns, að komist verði hjá gjaldþrotum stórs fjölda þeirra, og þannig því atvinnuleysi og samdrætti er þá fylgir.
• 20% almennings, eru þegar með neikvæða eiginfjárstöðu, og stefnir í að þeim fjölgi í 40%.
• Endurreisn bankanna, hefur algerlega mistekist. Hún er ekkert annað en bloff.
• Ísland, á ekki einu sinni fyrir vöxtunum af núverandi skuldum.
• Ísland, er"de facto" í ruslflokki. Því, þegar er það svo, að ekki fást lán, nema á ofurkjörum.

En, menn þurfa að hafa í huga, að mjög mikið hefur dregið úr virðingu fyrir stóru matsfyrirtækjunum, en t.d. "Standard of Poors", gaf KB banka AAA í einkunn, fram á árið 2008 - ef mig mismynnir ekki. Þannig var það ekki einungis á Íslandi, heldur misreiknuðu þaus sig, með svipuðum hætti, varðandi fjölmargar bankastofnanir út um heim.

Þannig, að orð þeirra eru ekki alveg með sama hætti og áður, lög. Sem sagt, þrátt fyrir yfirlísingar þeirra, virðast aðilar út um heim, ekki vera tilbúnir að lána Íslandi.

Af því leiðir, að lánin frá AGS, norðurlöndunum og fleirum, gegna nú einungis því hlutverki, að fresta gjaldþroti í veikri von um, að ástandið batni síðar.

Ef forsetinn segir "Nei" við Icesave; þá sannarlega má vera, að ekki fáist allur sá peningur, er ríkisstjórnin vonaðist eftir.

• En, vegna þess, að við eigum ekki gjaldeyri fyrir einu sinni vöxtunum af erlendum skuldbindingum þjóðarbúsins.
• Þá, erum við einungis að lifa á lánsfé, þ.e. tíma tekinn að láni.
• Sannarlega getur það farið svo, að ef allt það lánsfé berst ekki, sem von var á, að þá reynist sá tími heldur skemmri, en vonast var eftir; þ.e. gjaldþrot komi jafnvel þegar á þessu ári.

 
Þ.e. blekking, að kreppunni sé að ljúka. Hún er rétt, að hefjast.

 

Kv.