Við Íslendingar förum fram á sanngyrni, að við séum beitt réttlæti en ekki ranglæti!

Mjög mörgu misjöfnu hefur verið haldið fram, margt verið sagt og fullyrt, sem er rangt um Icesave málið.

 

Þ.s. er rangt, m.a. er að við Íslendingar berum alla ábyrgð.

 

Með réttu á hún að vera sameiginleg, út frá prinsippinu að allir aðilar máls bera ábyrgð á mistökunum.  Þó ber að taka fram, að ekki er víst að við berum nokkra ábyrg.

 

Þ.e. einfaldlega mjög ranglátt, að við Íslendingar eigum að bera allann skaðann, en hinir ekkert.

 

 

Upptalning staðreynda, ef einhver þekkir þær ekki:

• Innistæður hafa þegar verið greiddar - þannig að málið snýst alls ekki um greiðslur innistæða, eins og margir presentera málið.

• Ríkisstjórnir, Hollands og Bretlands, hafa þegar greitt sínu fólki, þannig að deilan snýst ekki lengur um þann þátt, heldur að hvaða marki okkur ber að greiða stjórnvöldum Hollands og Bretlands, til baka.

• Ég er ekki sáttur við núverandi samning, vegna þess, að ég tel ekki skiptinguna vera réttláta, milli þess hvað við greiðum og þeir greiða. En, byrði hvers Íslendings er cirka 2,4 millur per haus, á meðan ef byrðum er deilt á 76 milljónir, samtals íbúa Hollands og Bretlands, þá fæst talan 10 þúsund per haus.

• Það sem ég vil sjá, er samning skv. prinsippinu sameiginleg ábyrgð <svo fremi að niðurstaðan sé að við berum ábyrgð> - þ.s. byrðum væri jafnað út, skv. þeirri viðurkenningu, að sbr. hollensk stjórnvöld gerðu mistök er þau heimiluðu Icesave að fara af stað sumarið 2008, og að bresk stjórnvöld gerðu mistök er þau heimiluðu Icesave að starfa eins lengi og það gerði - það voru nefnilega fullt af aðvörunum, ekki bara til ísl stjórnvalda, heldur einnig til stjórnvalda Hollands og Bretlands, ég tala ekki um þegar komið var fram á mitt sumar 2008, og Icesave í Hollandi var leyft að fara af stað.

• Þ.e. til staðar lagatæknileg óvissa um, hvort við eigum yfirleitt að borga. Þetta þarf að íhuga með varfærni, en verið getur að við eigum einfaldlega ekki að borga neitt. En hið minnsta ætti óvissan að vera okkur í hag þegar samið er um greiðslur, og þegar við bendum einnig á, að ábyrgðin á klúðrinu sé ekki öll okkar, heldur sameiginleg - og, að réttlátast sé að skipta byrðunum miklu jafnara.

• Á Íslandi, voru allar innistæður tryggðar - á Bretlandi voru allar innistæður tryggðar - og í Hollandi voru allar innistæður tryggðar: þannig að engin mismunun fólst í því, að Ísland ákvað að tryggja allar innistæður á Íslandi, alveg eins og stjórnvöld í Bretlandi og Hollandi ákváðu að gera í sínum löndum - EFTA dómstóll hefur þegar staðfest þetta, að sú aðgerð ísl. stjórnvalda fól ekki í sér mismunun. 

• Bretar og Hollendinga hafa því enga lagatæknilegar forsendur, til að krefjast nokkurs umfram, 20þ. Evrur- þannig að fullyrðingar um annað, eru kolrangar.

 

Varðandi spurninguna um þjóðaratkvæðagreiðslu, er rétt að taka fram eftirfarandi:

Í strangasta skilningi, er þjóðaratkvæðagreiðslan ekki um milliríkjasamning, þ.e. lagatæknilegum skilningi; heldur um hvaða íslenks lög gilda um ríkisábyrgð, á Tryggingasjóði Innistæðueigenda og Fjárfesta, sem er eftir allt saman íslensk stofnun.

 

Við þurfum að hætta að æpa út og suður um málið, og koma okkur saman um það, að ná einfaldlega sanngjarnri niðurstöðu - sbr. prinsippið sameiginleg ábyrgð <Svo fremi sem þ.e. niðurstaðan, að vandlega athuguðu máli, að dómstólaleið sé of áhættusöm, og það sé tekinn sá póll í hæðina, að semja enn á ný um greiðslur>.

 

-----------------------------------------

Sjá Tilvitnanir:

 

Financial Times, eftir "Michael Waibel, British Academy Postdoctoral Fellow, Lauterpacht Centre for International Law, University of Cambridge, UK."

Iceland has no clear legal obligation to pay up

What is often overlooked amid this unfolding drama is that Iceland is under no clear international legal obligation to pay up - a fact that Fitch’s premature downgrade of Iceland’s credit rating on January 5 also overlooks. The UK would likely face substantial obstacles in court. The chance of winning is no more than 60 per cent, and even then the UK is very unlikely to obtain more than in this settlement.

A protracted legal battle is in nobody’s interest. Yet the UK and the Netherlands need to start showing a genuine willingness to compromise, rather than using political leverage points in the International Monetary Fund and elsewhere to their maximum advantage. Any negotiated agreement should reflect the uncertainty of how much Iceland is liable to pay in the first place. This uncertainty should be reflected in a substantial discount on the principal, together with a reasonable interest rate.

 

"Unjust for Iceland to take sole responsibility" Í þessari grein, frá Lögfræðifyrirtækinu breska,  "Advocacy International" taka lögfræðingarnir Ann Pettifor og Jeremy Smith, mjög greinilega afstöðu með málsstað Íslendinga.

Sjá grein: Unjust for Iceland to take sole responsibility

"The UK and the Netherlands, with a combined population of 76m, should cease to use economic force majeure on a tiny country, and accept the principle of co-responsibility for the crisis. Repayment of the nationalised losses of a private bank amounts to €12,000 (2,4 millj. kr) per Icelandic citizen, and will inevitably impact harshly on their lives and public services. By contrast the cost to Dutch and British taxpayers of the bail-out will be about €50 (10 þús. kr) per capita."

"But anyone reading the financial press in 2007 and 2008 (as opposed to the academic reports commissioned by Iceland’s chamber of commerce) would have known that Iceland’s banks were far from risk-free. That was why British and Dutch depositors enjoyed good rates of return on their deposits."

"The British and Dutch governments have sound political reasons for protecting small savers lured into shark-infested financial waters. What is unjust is that the tiny population of Iceland should be forced to bear the full costs of the laxity of Icelandic, British and Dutch regulators and the reckless behaviour of private bankers and risk-takers."

 

 

Afstaða "Fitch Rating!?

Frétt Bloomberg um "Nei" forseta vor

Skoðið svo hlekkinn sem inniheldur Video viðtal við talsmann "Fitch Rating".

 

Það sem mér finnst áhugaverðast, er sú skoðun talsmanns Fitch Rating, að við höfum árið í ár. En, það þíðir, að við getum beðið eftir stjórnarskiptum í Bretlandi, en þess í stað notum við þann tíma til að efna til þjóðaratkvæðagreiðslu um málið, og síðan eftir hana, til að ná samstöðu með þjóðinni, um einhverja tiltekna nýja stefnu, í Icesave málinu.

Talsmaður Fitch Rating, virðist ekki telja að stórfelld hætta sé á ferðum fyrir Ísland í bráð. Ísland hafi nægt fjármagn, hið minnsta fram á mitt ár 2011, en það ár kemur að stórri afborgun upp á cirka 180 milljarða. Að hans mati, sé það "deadline". Að, fyrir þann tíma, þarf Ísland að hafa tryggt sér  aðgang að fjármagni.

Fitch Rating að sjálfsögðu er sama, hvernig það fjármagn væri tryggt, og/eða hvaðan það kæmi.

 

Niðurstaða:

• Sem sagt, við höfum tíma fyrir þjóðaratkvæðagreiðslu.

• Síðan verður ný ríkisstjórn komin í Bretlandi eftir 5 mánuði.

• Norðurlönd, virðast nú loks verða búin að ákveða sig um að láta ekki lánafyrirgreiðslur þeirra, hanga á samningum við Breta - sem styrkir stöðu okkar.

• Það má jafnvel vera, að tímasetningin árið 2011 sé ekki lengur vandamál, þannig að jafnvel sé svigrúm fyrir tafsöm réttarhöld er geta tekið fleiri ár - en, þetta þurfum við að íhuga með varfærni, og ekki hrapa að neinu í fljótfærni. 

• Eftir þjóðaratkvæðagreiðslu, ráðum við ráðum okkar, og ákveðum hvort á að semja skv. prinsippinu sameiginleg ábyrgð, eða hvort við teljum dómstólaleiðina verða hina réttu leið - en ef marka má fullyrðingar Alain Lipiet í Silfri Egils í dag 10. janúar, bera Hollendingar og Bretar alla ábyrgð, en við enga. Ef satt, og það fæst staðfest úr fleiri áttum, sem mark er takandi á; þá má virkilega vera að dómstólaleiðin, sé málið. Frétt Rúv:  Ekki skylt að bæta fyrir Icesave

En, ég ítreka - ekkert óðagot. Ákveðum hvað skal gera, að vandlega íhuguðu máli.

 

Kv.