Shinzo Abe heimtar almennar kauphækkanir japanskra launamanna

En hugmynd Abe snýr að því að auka hagvöxt í Japan, með því að auka neyslu, auk þess að hann vonast einnig eftir því að aukin eftirspurn leiði fram - hækkun verðbólgu í Japan!

Abe calls for wage rises to boost Japanese economy

Vandamál Abe, sem kjörinn var út á loforð um endurreisn hagvaxtar í Japan!

Er að þrátt fyrir sprikl í þeim tilgangi - m.a. massíf peningaprentunar aðgerð. Hefur hagvöxtur í Japan haldist lítill - þó í hans tíð hafi hann oftast nær a.m.k. verið mælanlegur.

Auk þess hefur verðbólga haldist vel innan við 2% -- þrátt fyrir stífa prentun!

Á sl. ári var Abe óheppinn, þegar upplifun markaðarins um efnahagslega óvissu í Kína - leiddi til flótta fjárfesta m.a. í Jen -- gengi jensins þá steig.
--Þá mældist í Japan verðhjöðnun þrátt fyrir stífa peningaprentun.

Slakur hagvöxtur í ný-iðnvæðandi löndum, hafi auk þess leitt til frekara fjárstreymis inn í öryggið!
Japönsk fyrirtæki hafi orðið fyrir -- samdrætti í hagnaði með hækkandi jeni.

Þau hafi því verið síður viljug til að viðhalda þeim stíganda í hækkun almennra launa, sem Abe hafi heimtað síðan hann tók við embætti forsætisráðherra - um árið.

1. "In 2014 and 2015 his efforts succeeded, but this year the pace of wage hikes slowed for the first time since Mr Abe came to power, with an average rise of 2.14 per cent compared with 2.38 per cent a year earlier."
2. "According to the Bank of Japan’s latest Tankan survey of business sentiment, they expect current profits to fall 11.8 per cent this fiscal year."

Abe m.ö.o. heimtar að japönsk risafyrirtæki viðhaldi sama launaskriði og á undan - þrátt fyrir minnkandi hagnað.

Hann heldur því fram að olíuverð hafi náð lágmarki og muni fara aftur hækkandi, þannig hjálpa verðbólgunni.
--Að auki heimtar hann að risafyrirtækin verði liprari í samningum við -- verktakafyrirtæki, svo slík fyrirtæki geti einnig tekið þátt í áætlun Abe um launaskrið.

• Áhugavert hvernig það þykir ekki tiltökumál í Japan - að stjórnvöld hlutist til um ákvarðanir fyrirtækja á markaði.
• Slík afskipti þættu ákaflega óeðlileg t.d. í Bretlandi! Svo dæmi sé nefnt.
  --Ég man t.d. að hafa bent á það í umræðu á erlendum vef, að Þjóðverjar gæti tekið upp sambærilega stefnu og Abe, til að auka neyslu innan Þýskalands.
  --En hægri maðurinn sem ég ræddi við, kallað mig -- kommúnista :)

Skemmtilegt að muna það í ljósi þess, að Abe fer fyrir megin hægri flokki Japans :)

 

Niðurstaða

Það er nefnilega algerlega rétt, að launahækkanir geta aukið hagvöxt og einnig verðbólgu. Þetta væri t.d. alveg kjörin stefna fyrir Þýskaland, vegna þess að meðan að Þýskaland hefur umtalsverðan afgang af viðskiptum við útlönd - hefur Þýskaland ágætlega efni á launaskriði til aukningar innanlands neyslu. Sem mundi auka hagvöxt innan Þýskalands. Það mundi einnig hjálpa hagvexti í nágrannalöndum Þýskalands - þ.e. gera má ráð fyrir að aukin neysla innan Þýskalands mundi ekki eingöngu fara í neyslu þess sem er framleitt innan Þýskalands.
--Margir hagfræðingar hafa bent Þjóðverjum á þetta - en ekki fengið mikla hlustun!

Þ.s. að ráðandi stefna innan Þýskalands hefur lengi verið með áherslu á hagsmuni útflutnings iðnaðar landsins, þ.e. að halda niðri launum!
--Sem rökrétt hefur leitt fram mjög jákvæðan viðskiptajöfnuð, þ.s. neysla innan Þýskalands hefur lengi verið það lítil hlutfallslega að mun meir hefur verið flutt út en flutt hefur að öllu jafnaði verið inn.
--Það hefur með sér þann ágalla, að einhver annar þarf þá að hafa -- viðskiptahalla til að kaupa allan þennan útflutning.

• Áður en evrukreppan skall á, þá höfðu öll löndin án undantekninga er lentu í vanda innan evrunnar, viðskiptahalla við Þýskaland.
  --M.ö.o. þá eignast lönd með viðskiptahagnað skuldir við sín viðskiptalönd.

Ef Þýskaland hefði að jafnaði -- utanríkisviðskipti sín í jafnvægi, þ.e. hvorki halli né afgangur, þá væri viðskiptahalli landa við Þýskaland minna vandamál - þar með viðskiptaskuldasöfnun þeirra landa við Þýskaland.
--Þetta leiddi að sjálfsögðu til bætts langtíma efnahagsjafnvægis evrusvæðis.

 

Kv.

Hvaða áhrif hefði efnahagsstefna Trumps - ef maður gerir ráð fyrir að hann gleymi yfirlýsingum um einhliða toll aðgerðir gegn stórum viðskiptalöndum?

Nú er ég að tala um það, að ef Trump fylgir einfaldlega því "supply side" efnahagsplani sem Repúblikanar á Bandaríkjaþingi hafa teiknað upp, og getur verið hrint í framkvæmd með litlum fyrirvara, þessi lagasetning hefur þegar verið undirbúin af þingmönnum Repúblikana.

Áhrifin eru þekkt, en 2-forsetar Bandaríkjanna hafa fylgt slíku efnahagsmódeli fram.

1. Reagan á hinn bóginn, gerði það einungis framan af -- en þ.s. margir kjósa að gleyma er að hann án hávaða smám saman dróg til baka skattalækkanir sínar, þannig að einungis er unnt að tala um "supply side model" á hans fyrra kjörtímabili.
   --Ástæðan var sú, að hallinn á ríkisstjóði Bandaríkjanna varð það mikill að Reagan söðlaði um, vildi ekki skila af sér búi þ.s. skuldir ríkisins hefðu vaxið stórum.
2. Sá sem aftur á móti fylgdi "supply side" í gegnum sína forsetatíð, var annar forseti sem mun minna vinsælt er að vitna til -- nefnilega Bush forseti hinn síðari. En þar endurtók sig það sem Reagan uppgötvaði að skattalækkunarstefnan leiddi til aukins halla á ríkissjóði Bandaríkjanna -- en ólíkt Reagan söðlaði Bush yngri ekki um, heldur hélt lækkuðum sköttum kjörtímabil sitt á enda.
   --Enda hækkuðu ríkisskuldir Bandaríkjanna verulega meðan hann var forseti.

Martin Wolf hjá Financial Times: Donald Trump’s false promises to his supporters.

1. "The revised Trump plan would reduce the top individual income tax rate to 33 per cent and the corporate tax rate to 15 per cent."
2. "It would also eliminate the estate tax." -- sá gildir einungis fyrir eignir umfram milljón dollara, svo þetta er skattalækkun einungis fyrir auðuga.
3. "The highest-income taxpayers — 0.1 per cent of the population, those with incomes over $3.7m in 2016 dollars — would receive an average cut of more than 14 per cent of after-tax income."
4. "The poorest fifth’s taxes would fall by an average of 0.8 per cent of taxed income."

1. "The net effect of these plans would be a large rise in fiscal deficits."
2. "Calculations by the Tax Policy Center at the Brookings think-tank suggest that by 2020 the deficit would increase by 3 per cent of gross domestic product."
3. "With current forecasts as the baseline and ignoring any additional spending, this would mean a deficit of around 5.5 per cent of GDP in 2020."
4. "Cumulatively, the increase in federal debt by 2026 might be 25 per cent of GDP."

--------------

1. Martin Wolf síðar bendir á, að bandaríska ríkið verji 88% sinna fjárlaga í --> Varnir + heilbrigðismál + stuðningsaðgerðir við lágtekjufólk + félagslegar tryggingar + vaxtagjöld.
2. Heilt yfir séu útgjöld alríkisins 20% af þjóðarframleiðslu.

Á 10-árum mundu skuldir alríkisins hækka um 25% af þjóðarframleiðslu, við þann hallarekstur sem rökrétt verður til -- ef ekkert væri skorið niður á móti.

Ósennilegt virðist að Trump og Repúblikanar samþykki niðurskurð til hermála - en eitt af loforðum Trumps er einmitt, aukin framlög til hermála!
--Þannig að ef maður gerir ráð fyrir að hann meini það loforð, þá væri það endurtekning nær fullkomin á hagstjórn Bush yngri, þ.e. lækkun skatta + aukin útgjöld.
--Fyrir utan að Trump einnig vill verja auknu fé til opinberra framkvæmda!

Það virðist þar með blasa við --> Að höggvið verði í liði fjárlaga, er beint er að almenningi!
-Heilbrigðismál - aldraðir - fátækir.-

1. M.ö.o. að í annan stað fái auðugir Bandaríkjamenn, afnám erfðafjárskatts þ.e. þeir sem eiga yfir milljón dollara í eignir + almenna skattalækkun.
2. En líklega verði öll stuðningskerfi við almenning, skorin niður.

Þannig að þó allir eigi að fá skattalækkun -- þá líklega leiði niðurskurður útgjalda er styðja við tekjur þeirra sem hafa minna en meðal laun, til þess að slíkir hópar tapa sennilega heilt yfir.
--Að auki verða heilbrigðis tryggingar örugglega mun dýrari en í tíð Obama.

• Þannig að ef það er rétt greint, að tekjumismunur sem hafi vaxandi farið í bandarísku samfélagi, sé ekki síst að baki þeirri reiði kjósenda sem hafi skilað kjöri Trumps.
• Þá líklega leiði stefna Repúblikana sem Trump líklega leiðir fram -- einmitt til þess að tekjumismunur ríkra og fátækra vex enn frekar, og að auki sennilega verða fátækir og læra launaðar stéttir fyrir nettó skerðingu sinna kjara.

Einungis sé hugsanlegt að loforð Trumps að verja fé í framkvæmdir komi á móti.

Skv. þessu, þegar þessi stefna birtist kjósendum Trump síðar á nk. ári!
Má líklega reikna með reiði-öldu frá þeim er kusu Trump!
--Spurning vaknar þá, hvað gerir Trump þá til að viðhalda sínum vinsældum?
--Trump gæti þá gripið til vanhugsaðra skyndilausna, til að halda í sínar vinsældir!

Nema auðvitað að Trump hafni útgjaldalækkunarhugmyndum þingmanna Repúblikana. Sem mundi skapa honum þinglega sennilega svipaða stöðu og Obama glýmdi við alla sína forsetatíð, að standa gegn kröfum þingsins um útgjaldalækkanir.
--Þá auðvitað líklega skilar sér þessi 25% aukning ríkisskulda Bandaríkjanna að fullu!

 

Niðurstaða

Greining Martin Wolf sem vitnað er til, gerir ekki ráð fyrir þeirri hugsanlegu kreppu sem má vera að Trump búi til. En það án vafa leiðir til kreppu, ef Trump einhliða setur háa tolla á Kína, og fjölda viðskiptaþjóða sem Bandaríkin hafa viðskiptahalla við.

Ef það yrði snögg umskipti yfir í heimskreppu, þá að sjálfsögðu snarversna forsendurnar sem upp eru gefnar að ofan - þ.s. þá minnka tekjur ríkissjóðs Bandaríkjanna, sem mundi leiða til mun stærri halla á ríkissjóði Bandaríkjanna og því mun hraðari skuldaaukningar bandaríska alríkisins - en að ofan er nefnt.

Punkturinn í þessu er sá, að jafnvel þó ekki sé gert ráð fyrir því að Trump búi til heimskreppu -- þá fyrirsjáanlega mun hans stjórn auka verulega á skuldsetningu Bandaríkjanna!
--Nema auðvitað að Trump mundi skera mjög grimmt niður þá þætti kostnaðar, er einmitt snúa að almenningi!
--En Trump mundi þá hætta á að tapa sínum vinsældum meðal þeirra sem kusu hann til þess að til að bæta kjör almennings.

Trump gæti auðvitað -- hafnað kröfum þingmanna Repúblikana um útgjalda niðurskurð.
Sem gæti leitt hann inn í svipaða þingumræðu og Obama lenti í - í sinni forsetatíð.
--Það auðvitað þíddi að skuldir ríkissjóðs Bandaríkjanna mundu stöðugt vaxa líklega í gegnum hans forsetatíð, þó maður geri ráð fyrir að Trump standi ekki við þau stóru orð að knýja fram stórfelldar breytingar á erlendum viðskiptasamningum Bandaríkjanna.

Þannig að útkoman yrði þá eins að því leiti og hjá Bush -- að Trump mundi skila að sér umtalsvert skuldsettara þjóðarbúi en áður!
--Skuldir Bandaríkjanna miðað við þjóðarframleiðslu gætu farið í kringum 120%.

• Án þess að gera ráð fyrir hugsanlegri kreppu!

 

Kv.