Svokölluð nýiðnvædd lönd orðin mikilvægari fyrir hagvöxt heimsins, en vesturlönd!

Þetta segja Chris Giles og Kate Allen í grein í Financial Times: The new leaders of global economic growth. Í fyrsta sinn síðan Bretland á seinni hluta 18. aldar steig fyrstu sporin í átt til iðnvæðingar, sé meginhluti varnings og þjónustu - búinn til innan svokallaðra "nýiðnvæddra" hagkerfa.

• "The inhabitants of rich, advanced economies have long represented only a small but powerful proportion of the world’s population."
• "Now, they are less economically important than the mass of people living in the world’s poor and middle- income countries."

Kreppan sem skall á vesturlöndum 2008 hefur sjálfsagt flýtt fyrir þessari þróun um nokkur ár.

Skv. greininni, áætli AGS að 2018 verði "nýiðnvædd" lönd orðin 55% af heildarumfangi hagkerfis Jarðar.

Þó enn sé stórt gat á milli efnahagslegrar velmegunar á vesturlöndum, og nýiðnvæddra ríkja, hafi það verulega minnkað síðan 2009.

Nýiðnvædd lönd, muni að auki - - eiga um 3/4 af hagvexti Jarðar nk. 5 ár.

1. "...between 2012 and 2017. The world’s top 10 countries by share of global growth will have shifted entirely out of Europe and the whole EU is expected to account for only 5.7 per cent of world growth."
   
2. "Together, India and China will represent almost half of global economic expansion."

• "Such is the shift of economic power that any company still concentrating its efforts in established economies really is living in the past."

 

Ég er sjálfur á þeirri skoðun, að kreppan innan Evrópu standi í mjög nánum tengslum við þessa þróun!

Hin eiginlegi bakgrunnur, sé stöðug hnignun samkeppnishæfni evr. framleiðslu miðað við asíska framleiðslu, sem hafi leitt til þess að stöðugt hafi störf flust til Asíu frá Evrópu.

T.d. hafi framleiðslustörfum fækkað innan franska iðnaðarins um eina milljón frá upphafi sl. áratugar, og muni um minna.

Það má reyndar rekja helstu þróun Evrópusambandsins, til samkeppninnar við Asíu.

1. Innri-markaðurinn sem kom fram á 10. áratugnum, hafi verið viðbrögð við keppninni við Japan og svokallaða asíska tígra þ.e. S-Kóreu, Malasíu, Indónesíu, Tævan.
2. Síðan er farið að ræða um evruna, þegar Kína er virkilega byrjað að koma sterkt inn, um miðjan þann áratug. Hún er stofnuð rétt v. sl. aldamót.
3. Á sl. áratug, hefur viðskiptaveldi Kína verið í óskaplegum vexti, en á sama tíma þróaðist innan evrusvæðis stórfelld útlána- og fjárfestingarbóla. En það hafi komið til, fyrir tilstuðlan varnarviðbragða ESB sem í gegnum "ECB" hafi leitast til með ódýru fjármagni, að auka sem mest fjárfestingu innan Evrópu. Í von um að íta undir ný-iðnað af margvíslegu tagi. 

Áhættan við slíka stefnu, er að ódýrir peningar - - skapa einnig hættu á neyslubólum, og húsnæðisbólum. Og hvor tveggja átti sér stað í ríkum mæli.

Í dag situr Evrópa uppi með afleiðingar þess fyllerís, þ.s. of mikið var fjárfest í því sem ekki muni skila langtímaarði.  Er stórum hluta í dag - tapað.

Ekki tókst, að skapa Evrópu mótstöðuafl gagnvart síharðnandi samkeppninni frá Kína, sérstaklega. Hefur því hnignunarferli aukist ásmegin ef e-h er nú í kjölfar þess að kreppan hófst.

• Vandinn er sá, að ef þú tapar samkeppnisforskoti, mótaðilinn hefur eins góða tækni og þú, eða nærri því eins góða.
• Ef mótaðilinn er einnig á sama tíma, skilvirkur og með vel reknar einingar.
• Ræður yfir hæfu fólki, með þekkingu en á mun lægri launum.

• Þá endar samkeppnin í því að vera - - launasamkeppni.

Bandaríkin, hafa fundið sér ákveðið mótstöðuafl - - í því að lækka orkuverð!

Þ.e. "fracking" aðferðin hefur nú lækkað mjög verulega orkuverð innan Bandar.

Það orkuverð er nú mun lægra en í Asíu, og kemur þá nokkuð á móti hærri launakostnaði.

En á sama tíma, hefur Evrópa a.m.k. ekki lægra orkuverð en það er Asía býr við, líklega ef e-h enn hærra.

---------------------------------

1. Ég á því erfitt með að sjá annað en að framundan í Evrópu, sé veruleg lækkun lífskjara.
2. Eða þangað til að samkeppnishæfni framleiðslustarfa hefur verið endurreist.

 

Niðurstaða

Það má sannarlega segja að við lifum áhugaverða tíma. En þessi þróun einnig setur það í áhugavert samhengi, hvert skal stefna með Ísland til framtíðar. 

Ég held að rökrétt framtíð Íslands liggi í nánu samstarfi við önnur ríki á Norðurslóðum, en það bendir flest til þess að mikilvægi hlutfallslega norðursins fari vaxandi. Þó svo að á sama tíma fari Evrópu hratt hnignandi.

Þá sé augljós fókus landa í Asíu á Norðurslóðir, sem enn eru auðlindarík svæði.

Ég held að löndin á Norðurslóðum eigi að hafa með sér mjög náið samstarf, en hvert um sig þeirra er of veikt til að standa aleitt - frammi fyrir risum heimsins. En saman, ráða þau yfir mjög miklu landsvæði og samtímis, mjög miklum auðlindum.

Vest-norrænt samstarf getur orðið okkur mjög mikilvægt í framtíðinni, ekki síst í tengslum við aukna nýtingu auðlinda á Grænlandi. Síðan, er eðlilegt að við eigum mjög náið samstarf við Noreg, um hugsanlega nýtingu gas eða olíulinda, sem má vera að sé að finna undir hafsbotninum Norður af Íslandi.

Ég sé í reynd ekkert hlutverk fyrir okkur, af hugsanlegri ESB aðild. Það sé í reynd "fortíðarhyggja."

Við þurfum einungis nokkurn vegin fría verslun við Evr., en hún sé líklega komin í langvarandi stöðnunar- og hnignunartímabil. Til þess að Ísland fylgi henni ekki niður, mun Ísland þurfa að sækja sér hagvöxt út fyrir Evrópu. Það munu einnig Evrópuþjóðir aðrar þurfa að gera, þ.e. sækja á útfl. markaði.

En þetta mun þíða harðnandi samkeppni um viðskipti á alþjóðamörkuðum, vaxandi hættu á viðskiptaátökum.

• Helsta vörnin gagnvart þeim, verður útvegun flr. fríverslunarsamninga.
• Því er rétt að fjölga þeim sem allra mest, fínt væri að fá næst samn. v. Rússland, nú í kjölfar samn. v. Kína.

 

Kv.