Herfileg mistök í uppsiglingu!!

Það er ljóst, af lestri nýsamþykktra lagabreytinga um greiðsluaðlögun að alvarleg mistök eru í uppsiglingu.

Best er að byrja á að vitna í upphaflega útgáfu laganna, þ.e. 1991 nr. 21 26. mars , og sleppi ég öllum ákvæðum sem ekki eiga við einstaklinga:

  7. gr. Beiðni um heimild til greiðslustöðvunar eða til að leita nauðasamnings og krafa um gjaldþrotaskipti skal vera skrifleg. Í henni eða fylgigögnum með henni skal eftirfarandi koma fram svo skýrt sem verða má:
   1. hvers sé beiðst eða krafist,
   2. fullt nafn skuldarans og kennitala hans; sé skuldarinn einstaklingur skal enn fremur koma fram hvert lögheimili hans sé og dvalarstaður, sé hann annar en lögheimili, hvort hann hafi atvinnurekstur með höndum og ef svo er hver sá rekstur sé, hvar hann fari fram og hvort um firma sé ræða sem beri sérstakt heiti; ...,
   3. við hver atvik, rök og lagaákvæði beiðnin eða krafan sé studd.
Ef beiðni eða krafa stafar frá skuldaranum sjálfum skulu að auki koma fram sundurliðaðar upplýsingar um eignir hans og skuldir.
Ef krafa stafar frá öðrum en skuldaranum skal koma fram hver hafi hana uppi ásamt kennitölu hans og heimili, svo og yfirlýsing af hendi hlutaðeiganda um að hann ábyrgist allan kostnað af þeirri aðgerð sem hann krefst.
Þau gögn sem beiðni eða krafa er studd við skulu fylgja henni. ... .

Ég byrti þessa grein, til áréttingar, þ.s. hún fær að haldast í óbreyttri mynd.

Til þess að fólk, átti sig á hvað ég á við um vandamál, þá er best að ég vitni með sama hætti beint í einstakar greinar, nýs kafla um greiðsluaðlögun .

 a. (63. gr. a.)
    Samkvæmt fyrirmælum þessa kafla getur maður leitað nauðasamnings til greiðsluaðlögunar ef hann sýnir fram á að hann sé og verði um fyrirséða framtíð ófær um að standa í skilum með skuldbindingar sínar.
    Lögin ná ekki til einstaklinga sem undangengin þrjú ár hafa borið ótakmarkaða ábyrgð á atvinnustarfsemi, hvort sem þeir hafa lagt stund á hana einir eða í félagi við aðra, nema því aðeins að atvinnurekstri hafi verið hætt og þær skuldir sem stafa frá atvinnurekstrinum séu tiltölulega lítill hluti af heildarskuldum þeirra...

Þessi liður, er í sjálfu sér ekki, það slæmur. Ákveðið, er að greiðsluaðlögun sé til handa, einstaklingum sem hafa ekki verið að stofna til skulda vegna fyrirtækjarekstrar.

  b. (63. gr. b.)
    Með greiðsluaðlögun má kveða á um algera eftirgjöf samningskrafna, hlutfallslega lækkun þeirra, gjaldfrest á þeim, greiðslu þeirra með hlutdeild í afborgunarfjárhæð skv. 3. mgr. 63. gr. c í einu lagi eða með ákveðnu millibili á nánar tilteknu tímabili, breytt form á greiðslu þeirra eða fernt það síðastnefnda í senn.

Í ofantöldum lið, er talið upp, í hverju greiðsluaðlögun getur falist.

  c. (63. gr. c.)
    Skuldari sem æskir heimildar til að leita greiðsluaðlögunar skal gera beiðni um hana samkvæmt því sem segir í 7. gr. og 1., 3. og 4. tölul. 34. gr. Henni skulu fylgja gögn sem hún er studd við ásamt greiðsluáætlun skv. 2. mgr. og gögnum til staðfestingar upplýsingum í henni, vottorði um hjúskaparstöðu og fjölskyldu og síðustu fjórum skattframtölum skuldara.
    Í greiðsluáætlun skuldara skal koma fram:
    1.      hverjar tekjur hans eru og annarra sem teljast til heimilis með honum, hvort sem er af vinnu eða öðrum sökum, og upplýsingar um af hvaða samningum eða atvikum tekjurnar ráðast, svo og hvort horfur séu á að breytingar verði á tekjum þeirra eða atvinnuhögum,
    2.      hvort hann muni hafa fé af öðru en tekjum sínum til að greiða af skuldum, svo sem vegna sölu eigna eða fjárframlaga annarra,
    3.      sundurliðuð fjárhæð skulda sem þegar eru gjaldfallnar, svo og fjárhæð ógjaldfallinna skulda og eftir atvikum upplýsingar um afborgunarkjör, gjalddaga, vexti og verðtryggingu þeirra, en frá þessu öllu skal greint án tillits til þess hvort greiðsluaðlögun sé ætlað að ná til þessara skuldbindinga,
    4.     framtíðaráætlun um meðaltal mánaðarlegra útgjalda skuldara og þeirra sem teljast til heimilis með honum, þar á meðal vegna framfærslu, opinberra gjalda, húsaleigu og afborgana af skuldum sem tryggðar eru með veði eða á annan hátt í íbúðarhúsnæði eða öðrum eignum skuldara sem hann hyggst leitast við að eiga áfram,
    5.      hvað ætla megi af framansögðu og öðru sem máli getur skipt að afborgunarfjárhæð geti orðið af samningskröfum, hvenær hún verði greidd í einu lagi eða með reglubundnum greiðslum á tilteknu tímabili og hvort og þá hvaða trygging verði sett fyrir þeim.
    Afborgunarfjárhæð, sem fundin er skv. 5. tölul. 2. mgr., skal bundin við launavísitölu eða á annan hátt við tilteknar mælingar á verðlagsbreytingum sem svara til þess hvernig skuldari hyggst afla tekna til að standa undir greiðslu hennar. Tekið skal fram í greiðsluáætlun hvernig verðtryggingu samkvæmt þessu verði háttað.
    Í greiðsluáætlun má setja ákvæði um að kröfur innan tiltekinnar fjárhæðar, sem hefðu ella talist samningskröfur, verði greiddar að fullu ef sú fjárhæð verður talin óveruleg í ljósi fjárhags skuldara, en ákvæði sem þetta má ekki standa nema allar samningskröfur fáist að minnsta kosti greiddar með þeirri fjárhæð. Leiti skuldari eftir því að tilteknir lánardrottnar hans afsali sér í einhverju tilkalli til hlutdeildar í afborgunarfjárhæð skal þess sérstaklega getið í greiðsluáætlun.
    Dómsmálaráðherra er heimilt að ákveða með reglugerð að skuldara bjóðist endurgjaldslaus aðstoð við gerð beiðni og fylgigagna með henni hjá opinberri stofnun eða öðrum. Eigi skuldari kost á slíkri aðstoð getur hann ekki notið greiðslu sem þessu svarar eftir lögum um réttaraðstoð við einstaklinga sem leita nauðasamninga.

Það hefur komið fram í fjölmiðlum að ætlun ríkisstjórnarinnar er að Ráðgjafarstofa um fjármál heimilanna muni vera sú opinbera stofnun, sem notuð verði í því skyni að veita fólki ókeypis aðstoð, við undirbúning mála sinna. Hérna er svo tæmandi listi yfir starfsmenn Ráðgjafarstofu , þ.e. 14 alls; 9 ráðgjafar, 1. lögfræðingur, 1. þjónustustjóri, 1. forstöðumaður, og 2 með ótilgreindan starfstitil. En, vilyrði eru komin frá ríkisstjórninni, að starfsmönnum verði ef til vill fjölgað um 3.

Vinnumálastofnun byrtir á forsíðu fjölda atvinnulausra. Þann 31/3 2009 var fjöldi atvinnulausra á landinu, 17.733. 

Ég reikna fastlega með því, að stór hluti þeirra sem eru skráðir atvinnulausir, eigi í erfiðleikum við að greiða af lánum. Að auki, bætist við, að fjöldi fólks, enn í starfi, hefur orðið fyrir tekjutapi vegna minnkaðrar vinnu, lækkaðs starfshlutfalls, eða einfaldlega þess, að samið hefur verið um að lækka laun gegn því að ekki fari fram uppsagnir. Einhver umtalsverður fjöldi úr þessum hópum, reikna ég einnig með, að eigi í greiðsluvandræðum. Til viðbótar, bætist fólk, sem ekki hefur orðið fyrir launaskerðingu, er enn - sem sagt - í fullu starfi, en sem eru í greiðsluvandræðum, samt. Í þeim tilvikum, er sennilega oft um að ræða einstaklinga sem tóku húsnæðislán í erlendri mynt, áður en krónan féll, sem síðan hafa hækkað mjög í andvirði og að á sama tíma hafa afborganir einnig hækkað af sama skapi.

Nú, ég held að ég sé ekki að hlaupa nein gönuhlaup, ef ég geri ráð fyrir, að fólk í greiðsluvandræðum, um þessar mundir, og því líklegt að æskja greiðsluaðlögunar, og einnig aðstoðar Ráðgjafarstofu um fjármál heimilanna, geti verið á bílinu 20 - 30 þúsund. Þetta, getur allt eins verið varlega áætluð tala.

Þennan fjölda, ber að hafa í huga, annars vegar, og, hins vegar, þá staðreynd, að það ferli, skv. lagabreytingu, er umtalsvert af vöxtum, og þá er ég að segja, að hvert mál út af fyrir sig, muni augljóslega, taka allnokkurn tíma, í meðferð. 

   e. (63. gr. e.)
    Í innköllun umsjónarmanns til lánardrottna skuldara skal auk þess sem segir í 1. mgr. 44. gr. koma fram að leitað sé greiðsluaðlögunar, svo og hvenær fundur verði haldinn með þeim sem telja sig eiga samningskröfur á hendur skuldara til að fjalla um greiðsluáætlun hans. Áætlunin skal fylgja tilkynningu til lánardrottna skv. 2. mgr. 44. gr.
    Þeir lánardrottnar sem fara með samningskröfur á hendur skuldara og hafa lýst kröfum sínum fyrir umsjónarmanni innan kröfulýsingarfrests eiga einir upp frá því rétt á að láta málið til sín taka.
    Þegar kröfulýsingarfrestur er á enda skal umsjónarmaður gera skrá um samningskröfur sem borist hafa innan frestsins og skal greint í henni frá þeim atriðum sem getið er í 1. og 2. tölul. 1. mgr. 46. gr. Nú hefur samningskröfu ekki verið lýst sem skuldari hefur gert grein fyrir í greiðsluáætlun og skal þá umsjónarmaður krefja þann lánardrottin svara um hvort krafan sé til, en reynist svo vera skal hún tekin upp í skrána með þeirri fjárhæð sem upplýst hefur verið um. Þegar skuldara hefur gefist kostur á að kynna sér skrána skal umsjónarmaður veita honum aðstoð til að gera breytingar á greiðsluáætlun ef efni standa til þeirra.

Það er greinilegt, að tafsamir samningar, milli skuldara og kröfuhafa, þ.s. gert er ráð fyrir hefðbundnum kröfulýsingafresti, fara síðan í hönd. Ákvæði gömlu laganna um þann kröfulýsingarfrest fá að gilda áfram, sjá 1991 nr. 21 26. mars:

44. gr. Umsjónarmaðurinn skal tafarlaust eftir skipun sína gefa út og fá birta tvívegis í Lögbirtingablaði innköllun þar sem skorað er á lánardrottna skuldarans, sem telja sig eiga samningskröfur á hendur honum, að lýsa kröfum sínum fyrir umsjónarmanninum innan fjögurra vikna frá því innköllunin birtist fyrra sinni. Í innkölluninni skal koma fram nafn skuldarans, kennitala og heimilisfang, að honum hafi verið veitt heimild til að leita nauðasamnings með úrskurði uppkveðnum tiltekinn dag og hvert kröfulýsingar skuli sendar. Þá skal einnig tiltekið í innkölluninni hvar og hvenær fundur verði haldinn með atkvæðismönnum til að greiða atkvæði um frumvarp skuldarans.

Ég ítreka, þ.s fram hefur komið að ofan, að þetta ferli mun þurfa að fara fram, allt að því á bilinu 20 - 30 þúsund sinnum. Þarna, erum við því að tala um umtalsverðan fjölda mannára, í heildina litið. Fjöllum áfram um nýbreitni laganna.

   f. (63. gr. f.)
    Fundur skal haldinn til að fjalla um greiðsluáætlun skuldara innan tveggja vikna frá lokum kröfulýsingarfrests og gilda um hann ákvæði 1. og 2. mgr. 48. gr. eftir því sem á við. Sé kröfu á skrá skv. 3. mgr. 63. gr. e mótmælt af öðrum lánardrottni eða skuldaranum skal umsjónarmaður staðreyna hvort deila standi um kröfuna í heild eða afmarkaðan hluta hennar og leitast annars við að jafna ágreining um hana. Slíkur ágreiningur stendur að öðru leyti ekki því í vegi að umleitunum til greiðsluaðlögunar verði fram haldið.
    Á fundinum ber skuldara að gefa þær skýringar sem lánardrottnar leita eftir, en umsjónarmaður skal síðan gefa þeim hverjum fyrir sig kost á að lýsa afstöðu sinni til greiðsluáætlunar skuldara sem greint skal frá í fundargerð. Skuldara skal að því gerðu gefinn kostur á að endurskoða greiðsluáætlun vegna fram kominna athugasemda og taka eftir atvikum afstöðu til þess hvernig hann hafi í hyggju að fara með umdeilda kröfu, en að þessu öllu gerðu skal hann lýsa yfir að greiðsluáætlun sé endanleg.

Athugið, að í sjálfu sér, er þetta ferli mjög eðlilegt. Skuldari og kröfuhafar, fá að koma fram með sín sjónarmið, og tíma til að taka afstöðu til þeirra, og skuldari hefur tíma til að endurskoða sína afstöðu, og síðan að tilkynna sína lokaafstöðu. 

Við allar eðlilegar, og venjulegar, aðstæður, væri ekkert við þetta að athuga. En, aðstæður eru allt annað en venjulegar og einnig allt annað en eðlilegar.

Með varlega áætlaðan fjölda fólks, með líkleg skuldavandræði, á milli 20 - 30 þúsund, þá verður heildarferlið, mjög augljóslega, allt of tafsamt.

  g. (63. gr. g.)
    Þegar greiðsluáætlun skuldara er orðin endanleg skal umsjónarmaður innan viku taka rökstudda afstöðu til þess í skriflegri greinargerð hvort hann mæli með því að greiðsluaðlögun komist á fyrir skuldarann. Við mat á því skal umsjónarmaður meðal annars líta til þess hvort nokkuð hafi komið fram sem í öndverðu hefði átt að standa í vegi greiðsluaðlögunar, hvort skuldari leiti eftirgjafar umfram það sem eðlilegt megi telja í ljósi fjárhags hans og framtíðarhorfa, hvort skuldari hafi sinnt skyldum sínum skv. 2. mgr. 63. gr. f og staðið að öðru leyti heiðarlega að verki við umleitanir til greiðsluaðlögunar, hvort raunhæft sé að hann muni geta staðið við skuldbindingar sínar að fenginni aðlögun þeirra að greiðslugetu sinni og hvert sé viðhorf þeirra lánardrottna sem hafa látið samningsumleitanirnar til sín taka.
    Mæli umsjónarmaður gegn því að greiðsluaðlögun komist á skal hann tafarlaust senda greinargerð sína ásamt skriflegri tilkynningu til skuldara og héraðsdómara. Þegar sú tilkynning berst héraðsdómara fellur sjálfkrafa niður heimild skuldara til að leita greiðsluaðlögunar. Falli heimildin niður samkvæmt þessu eða af öðrum þeim ástæðum sem greinir í 41. eða 42. gr. skal umsjónarmaður fá birta svo fljótt sem verða má auglýsingu um þau málalok í Lögbirtingablaði.
    Nú mælir umsjónarmaður með því að greiðsluaðlögun komist á og svarar það þá til þess að samþykkt hafi verið við atkvæðagreiðslu frumvarp að nauðasamningi eftir ákvæðum VIII. kafla. Skal umsjónarmaður þá boða skuldara tafarlaust á sinn fund og láta honum í té greinargerð sína ásamt samþykktu frumvarpi að greiðsluaðlögun þar sem eftirfarandi skal koma fram:
    1.      hvað skuldari bjóðist til að inna af hendi til greiðslu á samanlögðum samningskröfum, þar á meðal með greiðslu af afborgunarfjárhæð, hvort heldur með eingreiðslu tiltekinn dag eða á nánar tilgreindum gjalddögum hverju sinni, svo og hvernig sú fjárhæð verði verðtryggð,
    2.      hvaða lánardrottnar eigi þessar samningskröfur, hversu mikið hver og hvaða hlutfallslega greiðslu þeir fái af kröfum sínum eða hvert hlutfall hvers þeirra verði í afborgunarfjárhæð,
    3.      hvort skuldari geri ráð fyrir að umdeild krafa, ein eða fleiri með nánari tilgreiningu, sé meðal þeirra sem greitt verði af skv. 2. tölul. eða hvort hann beri sjálfur áhættu af niðurstöðu um hana,
    4.      hvort tilteknar skuldir verði greiddar að fullu eða meira gefið eftir af þeim en af öðrum samningskröfum, sbr. 4. mgr. 63. gr. c,
    5.      hvort trygging verði sett fyrir greiðslum og þá hver hún sé.
    Umsjónarmaður skal senda lánardrottnum, sem lýst hafa kröfu við umleitanir til greiðsluaðlögunar, greinargerð sína og eftir atvikum samþykkt frumvarp að greiðsluaðlögun ásamt tilkynningu um lyktir málsins í hans höndum.

Eins og sést af ofantöldu, er umsjónarmanni falið umtalsvert úrskurðarvald þegar mál einstaklinga sem ekki eiga eða reka fyrirtæki eiga við. Hin almenna regla, er að allir úrskurðir eru kæranlegir.

 h. (63. gr. h.)
    Hafi umleitunum til greiðsluaðlögunar lokið á þann hátt að umsjónarmaður mæli með því að hún komist á skal skuldari leggja skriflega kröfu um staðfestingu nauðasamningsins fyrir héraðsdómara innan viku frá þeim fundi sem umsjónarmaður boðaði skuldara til skv. 3. mgr. 63. gr. g. Með þeirri kröfu skal fylgja greinargerð umsjónarmannsins, skrá um samningskröfur og samþykkt frumvarp að greiðsluaðlögun, auk fundargerða af fundum skv. 63. gr. f og 63. gr. g.
    Greiðsluaðlögun hefur sömu áhrif og réttarsátt milli skuldara og lánardrottna hans um þær samningskröfur sem þeir hafa lýst og koma fram í skrá skv. 3. mgr. 63. gr. e, að því leyti sem skuldari mótmælti þeim ekki.

Lögin öðlast gildi frá og með 1. apríl 2009.

Um málsmeðferð Héraðsdómara, sjá. 1991 nr. 21 26. mars:

55. gr. Þegar héraðsdómara hefur borist krafa skv. 1. mgr. 54. gr. skal hann svo fljótt sem verða má ákveða þinghald til að taka hana fyrir. Boðað skal til þinghaldsins með auglýsingu sem héraðsdómari gefur út og fær birta einu sinni á kostnað skuldarans í Lögbirtingablaði með minnst einnar viku fyrirvara, en í henni skal eftirfarandi koma fram:
   1. að samþykki hafi fengist með tilteknum atkvæðafjölda fyrir frumvarpi að nauðasamningi handa skuldaranum, en greina skal nafn hans, kennitölu og heimilisfang,
   2. hvers efnis frumvarpið hafi verið,
   3. áskorun til þeirra sem vilja koma fram mótmælum gegn staðfestingu nauðasamnings samkvæmt frumvarpinu um að mæta til þinghalds á tilteknum stað og tíma.

 ...

59. gr. Skjóta má úrskurði héraðsdómara um kröfu skuldarans um staðfestingu nauðasamnings til æðra dóms innan viku frá uppkvaðningu hans. Hafi málskot ekki átt sér stað innan þess frests verður niðurstaða héraðsdómara endanleg við lok hans.

Ef ákvæði 55 - 59 eru skoðuð, þá sést að málsmeðferð er hefðbundin, málsmeðferð fyrir Héraðsdómi, þ.s. málsaðilar hafa tækifæri að tjá sig, flytja kröfu og gagnkröfu, sem héraðsdómari setur svo sitt eigið mat á, sem kemur fram þegar hann byrtir úrskurð sinn. Til viðbótar, er rétt að nefna, að frestur til að kæra úrskurð undirréttar, til hæstaréttar, er 1 vika.

Til gamans, Héraðsdómur Reykjavíkur og starfsmenn Héraðsdóms Reykavíkur, 51 talsins; þar af 23 dómarar og einn dómstjóri. Eitthvað segir mér, að fjöldi mála, eigi eftir að vaxa mjög, mjög mikið, hjá þeim.

Ef við leikur okkur aðeins með tölur, þá eru frestirnir byggðir inn í ferlið, í vikum taldir; 4 + 2 + 1 + 1 + 1 + 1 = 10 vikur. (10 * 20.000) / 52 = 3846 ár. Ef við deilum í þetta með fjölda dómara, við Héraðsdóm Reykavíkur, þá er niðurstaðan 167 ár. En, ef við leyfum okkur að ætla, að hver ráði við 10 mál á viku, er niðurstaðan 16,7 ár.  

Fyrir utan þetta, má fastlega reikna með að einstaklingar þurfi einhvern undirbúningstíma, fyrir málarekstur sinn. Auk, þessa, má reikna með að þeir þurfi einhverja sérfræðiaðstoð, við undirbúning máls, sem verður ekki ókeypis, í flestum tilvikum.

 

Niðurstaða: Eins og ég sagði í upphafi, þá sagði ég að það stefndi í alvarleg mistök. Ég held, að það sé alveg kristaltært, að það fyrirkomulag sem ríkisstjórnin ætlar sér að viðhafa, þ.s. mál hvers og eins, er metið algerlega sjálfstætt, og úrskurðað algerlega sjálfstætt, með öllum þeim tíma sem hvert mál fyrir sig mun taka, sem síðan margfaldast með væntum heildar málafjölda, upp á a.m.k. 20 - 30 þúsund; að í algert óefni stefnir fyrir íslenskt þjóðfélag, ef ekki verður hægt að fá ríkistjórnarflokkana til að snúa af leið, og íhuga einfaldari og um leið fljótfarnari leiðir.

Er það alveg öruggt, að leið, sem ég tel ekki ósanngjarnt að kalla ófæra, að þá sé ekki miklu mun skárra að fara leið sem Framsóknarflokkurinn hefur stungið upp á?

Augljóslega er leið Framsóknarflokksins, ekki gallalaus. En, hún aftur á móti, er fær; og ef menn reikna með hinum gríðarlega kostnaði sem annars mun verða vegna tafa mikils fjölda mála, þá stórefa ég að leið Framsóknarflokksins sé í raun og veru dýrari, eins og fram hefur verið haldið.

Þvert á móti, treysti ég mér til að fullyrða, að ríkisstjórnin sé sek um alveg stórfellt vanmat, ekki einungis á þeim tíma sem úrræði það sem þeir leggja til muni taka, heldur einnig fullkomlega sambærilega stórfellt vanmat á kostnaði við leið þá sem hún og ríkisstjórnarflokkarnir vilja fara.

Sjá tillögur Framsóknarflokksins.

 

Virðingarfyllst, Einar Björn Bjarnason

Stjórnmálafræðingur og Evrópufræðingur, 

Frambjóðandi Framsóknarflokksins, í sæti nr. 9 í Reykjavík Suður.

Athugasemdir

[Magnús Helgi Björgvinsson, 1.4.2009 kl. 12:01]

Bíddu var ekki verið að skýra þetta í gær! Þetta úrræði er fyrir fólk svipað og fyrirtæki að í stað þess að það sé úrskurðað gjaldþrota þá getur það leitað greiðslujöfnunar sem er sambærilegt við nauðasamninga fyrirtækja. Þetta er því aðeins fyrir fólk sem stefnir í gjaldþrot. Og ég efast um að það séu 20 til 30 þúsund manns. Þetta er aðeins fyrir þá sem komnir eru af stað í gjaldþrot enda þarf dómari að úrskurða um þetta og skipa þeim umsjónamann.

[Einar Björn Bjarnason, 1.4.2009 kl. 16:18]

Skv. Seðlabanka Íslands, eru um 13% heimila með neikvæða eiginfjárstöðu. Þar sem heildarfjöldi heimila, er 109.328, er skv. því 13% 14,212 heimili.

Þetta eru einungis, heimili sem í dag eru með neikvæða eiginfjárstöðu. Mun fleiri heimili, geta lent í þeim aðstæðum, en atvinnuleysi þíðir mikla tekjuskerðingu. Tekjuskerðing, leiðir til greiðsluvandræða. Greiðsluvandræði, leiða til hraðra upphleðslu skulda, kostnaðar vegna misheppnaða rukkana, þ.s. innheimtulögfræðingar eru miskunnarlausir, er aðrar aðferðir duga ekki, þá er reynt að selja ofan af þér. 

Þó svo þú sért ekki, þegar í upphafi atvinnuleysis, með neikvæða eiginfjárstöðu, þá muntu stefna hraðbyri í þá átt, ef þú ert með dýr húsnæðislán. 

Á móti kemur, að ekki er víst að allir, sem eru með neikvæða eiginfjárstöðu, séu ófærir um að borga af skuldum sínum. 

Ef þér finnst, 20 - 30 þúsund of hátt, máttu alveg eins nota töluna 10 - 15 þúsund. En, það skiptir í raun ekki máli. Niðurstaða mín um 16,7 ár, verður að 8,35 árum.

Ég held, að það sé fullkomlega, óraunhæft, að reikna með að færri en 10.000 manns, þurfi á greiðsluaðlögun að halda.