Ákvörðun Boris Johnson að í heilar 5 vikur verði tekið þinghlé í Bretlandi virðist árás á lýðræðisfyrirkomulag Bretlands

Það er hægt að rífast aftur og bak - og fram, hvað er lýðræði. En þingmenn eru einnig kjörnir af kjósendum. Þeir ekki síður en ríkisstjórnin -- hafa umboð kjósenda. Rétt að taka fram að ríkisstjórn Bretlands þess fyrir utan, hefur ekki - öruggan þingmeirihluta. Þarf að taka því að njóta stuðnings annars flokks, til að ná málum í gegn.
Rétt auk þess að taka fram, að síðast þegar kosið var til þings - var loforð stjórnarflokksins, að ná sem bestri niðurstöðu í samningum við ESB.

Hard-Brexit þar af leiðandi, eins og nýja ríkisstjórnin keyrir á það.
Er ef út í það er farið, gegn kosningaloforðum Íhaldsflokksins.
Því vel rökstyðjanlegt að ríkisstjórnin hafi ekki umboð kjósenda til slíkrar ákvörðunar!

Boris Johnson’s suspension of parliament is an affront to democracy

Uproar as Boris Johnson shuts down parliament to protect Brexit plan

1. Þinghléið á að gilda frá 2. viku í september til 14. október.
2. 17. október á að vera leiðtogafundur innan ESB - draumur Borisar að þá fái hann sitt fram, og hafi rétt svo nægan tíma til að fá þingið til að greiða atkvæði um þann -drauma-samning.-
3. 30. október fellur Bretland út úr ESB án samnings, ef ekki semst fyrir þann tíma eða ESB veitir framlengingu á Brexit.

Þetta skilur eftir mjög stuttan tíma fyrir þingið, ef eins og líklega fer -- för Borisar til Brussel verður árangurs-laus.

--Þinghléið er óvenjulegt, vegna lengdar.
--En einnig tímasetningin, mikilvægasta mál seinni áratuga í Bretlandi í gangi.

Tilgangurinn virðist vera á, hindra þingið í því að trufla ríkisstjórnina, meðan hún segist ætla að gera tilraun til að semja við ESB.
Plott Borisar - að hámarka trúverðugleika Hard-Brexit hótunar segir hann, ef þingið truflar þá minnkar sá trúverðugleiki!

Vandinn við þetta er - að þ.e. lýðræðislegur réttur þingmanna, að einmitt gera sitt til að taka þátt í þeirri atburðarás sem er í gangi -- ekki síður en ríkisstjórnarinnar sjálfrar.
Bretland er þingbundið stjórnarfar -- forsætisráðherra er ekki einræðisherra kjörinn 4-hvert ár.

• Það sem blasir við er að líklega hefði þingið fellt -- Hard-Brexit.

Þ.s. ítrekað hefur komið fram að þingið er sammála um að vera andvígt þeirri útgáfu.
Það versta sem þá gerðist er, að Brexit gæti dregist frekar á langinn.

--Í því skyni að gera tilraun til að hafa betur í hæpnu - gambli.
--Þá ætlar Boris að svipta þingmenn sínum lýðræðislega rétti til að hafa áhrif á Brexit yfir þetta mikilvæga tímabil.

Að sjálfsögðu mundi þingið hafa áhrif á hugsanlegar viðræður Borisar við ESB.
En þ.e. einnig þess lýðræðislega réttkjörni réttur!

1. Málið er að ég stórfellt efa að Boris þvingi ESB til undangjafar með Hard-Brexit hótun sinni.
2. Þannig að þessi aðferð hans, þess í stað stórfellt auki líkur á þeirri útkomu.

Ég efa að meirihluti Breta sé raunverulega fyrir -- Brexit hvað sem það kostar.
En Hard-Brexit mun sannarlega kosta mjög verulega í lífskjörum Breta.

 

Niðurstaða

Það sem Boris Johnson er að reyna virðist mér augljóst tilræði við þingbundið stjórnarfar. Mjög varasamt fordæmi, að víkja þinginu til hliðar - stjórna með tilskipunum á meðan. En Boris er ekki sá eini er gæti hugsanlega nýtt sér slíkt fordæmi. Aðrir koma aftir hann.

Ef marka má fréttir, ætlar fjöldi þingmanna að gera tilraun til að koma ríkisstjórninni frá með yfirlýsingu um vantraust. Ríkisstjórnin hefur látið í það skína, að stjórnin muni samt sitja.

If MPs pass a no-confidence vote next week, then we won’t resign, -- We won’t recommend another government. We’ll dissolve parliament call an election between November 1 and 5.

Ef atkvæðagreiðslan í nk. viku fer gegn ríkisstjórninni, sjálfkrafa skv. breskum lögum er þingi slitið eftir 14 daga. Það væri þannig séð frábært tækifæri fyrir breskt lýðræði.

Ef Boris mundi hafa betur, væri hann með óskorað umboð. Á hinn bóginn, hefði þjóðin einnig tækifæri til að skipta um skoðun. Slíkar kosningar væru í eðli sínu önnur þjóðaratkvæðagreiðsla um Brexit - þ.s. Brexi mundi klárlega skyggja á allt annað.

Greitt væri atkvæði um framtíð Bretlands, engar kosningar gætu verið mikilvægari í bresku samhengi.

 

Kv.