Trump mundi stinga upp í marga gagnrýnendur, ef hann næði fram endanlegum friðarsamningi á Kóreuskaga

Fyrir þá sem ekki vita, endaði svokallað Kóreustríð aldrei formlega - heldur var það einungis stöðvað með, vopnahléi. Síðan eru liðin 65 ár nærri því.
Það er einnig rétt að nefna, að í tíð Bills Clinton, 1993-2001, var önnur kjarnorkukrísa. En Norður-Kórea sprengdi sína fyrstu kjarnorkusprengju í tíð Clintons. Og það var einnig skotið langdrægum eldflaugum, þó þær flaugar hafi verið tæknilega frumstæðari en þær nýjustu sem skotið hefur verið í tíð núverandi leiðtoga NK.
Þeirri kjarnorkukrísu, lyktaði með samkomulagi, sem fól í sér að kjarnorkustöðvar NK voru innsiglaðar sem og skotpallar fyrir langdrægar flaugar, og skoðanamenn á vegum Sameinuðu Þjóðanna, komu reglulega við til að tékka á því að innsiglin hefðu ekki verið rofin.
Þessu fylgdi aflétting efnahagslegra refsiaðgerða á NK, sem og þiða í samskiptum Kóreuríkjanna er stóð yfir í nokkur ár.

--Í tíð George Bush, 2001-2009, þá tókst Norður-Kóreu að yfirgefa samkomulagið, þ.e. innsiglin voru rofin, framleiðsla var aftur hafin á kjarnakleyfum efnum fyrir sprengjur, og þróun langdrægra flauga ræst að nýju.
--NK var ekki eina landið, sem notfærði sér ofurfókus Bush á Afganistan og Írak - en Rússland undir Pútín, sá sér leik á borði að ráðst á Georgíu, sem þá var bandamaður Bandaríkjanna - er her Bandaríkjanna var upptekinn í Írak og Afganistan, og Bandaríkin höfðu ekki her lausan til að koma Georgíu til aðstoðar.

1. Þetta er klassíska vandamálið tengt "opportunity cost" þ.e. þú getur ekki verið á tveim stöðum samtímis.
2. Þetta virtist Bush ekki fatta, að um leið og hann hefði beitt öllum þeim hersveitum Bandaríkjanna, sem unnt er að færa til með skömmum fyrirvara -- að þá myndaðist augljós veikleiki, sem andstæðingar Bandaríkjanna mundu hugsanlega geta notfært sér.

--Sen sagt, hver er hugsanlegur kostnaður af glötuðum tækifærum?

Pompeo trip raises stakes over North Korea talks

Kim, Pompeo and the art of a North Korean deal

 

Mike Pompeo virðist hafa skilið að - Kim Jong Un, sé líklega fyrst og fremst að hugsa un að tryggja tilvist stjórnar hans!

Sá skilningur Pompeo's virtis koma fram í vitnisburði hans, gagnvart Bandaríkjaþingi.

1. Menn hafa oft spurt sig, hvaða tryggingar geta Bandaríkjamenn veitt á móti kröfum sínum til Norður-Kóreu, um afvopnun?
2. Hugmyndin um friðarsamning, getur verið útspil í þá átt - að svara þeirri spurningu.

Stríð gegn NK er í raun og veru ekki ásættanleg áhætta, þ.s. Kim Jong Un er undir engum kringumstæðum líklegri að beita kjarnavopnum sínum - en í lokavörn gegn stórfelldri hernaðarárás.

1. Það sé takmörkunum háð, hve miklum þrýstingi Bandaríkin geta trúverðugt beitt - en t.d. efnahagslegar refsiaðgerðir séu háðar vilja Kína, ef þær eiga að virka.
2. Í þeim skilningi, gæti það verið afleikur - að Trump hafi nýverið beitt Kína hótunum um háa tolla, áður en fyrirhugaður fundur með leiðtoga NK - fer fram.

Kína getur auðveldlega styrkt samningsstöðu NK - með því að hljóðlega grafa undan þeim víðtæku efnahags-aðgerðum nú í gangi, ef Kína sýnist svo.
Kína líklega vill ekki heldur að stjórnin í NK - hrynji gersamlega saman, því takmörkunum háð hve mikið Kína líklega leyfir ríkinu í NK að veikjast.

--Unnt að nefna, hættuna á upplausn í landi búnu kjarnavopnum.
--Auk hættunnar á verulegum fjölda flóttamanna.

Á endanum snúist málið um - prútt. Kim Jong Un, mun vilja sem minnst gefa eftir, en fá sem mest á móti. Og öfugt að Donald Trump, mun gera tilraun til að sanna að hann sé "master of the deal."

1. Persónulega finnst mér afar ósennilegt að NK - gefi alfarið eftir sín kjarnavopn.
2. Þ.s. Trump virtist fyrst og fremst, áhyggjufullur yfir hættunni fyrir Bandaríkin sjálf -- gæti það tæknilega dugað Bandaríkjunum, að sannfærandi endir væri bundinn á prógramm NK í tengslum við þróun og smíði, langdrægra eldflauga.

Þá er það spurning á móti, hvort Trump getur sætt sig við slíka - takmarkaða eftirgjöf.
En traust tæpast byggist upp á einni nóttu, og það getur vel verið að Kim Jon Un, trúi því ekki alveg - að friðarsamningur veiti alfarið sama öryggi gegn innrás, og að eiga kjarnorkuvopn.

• Það sé einnig spurning, hvort Kína spilli málinu með einhverjum hætti, í kjölfar stríðsyfirlísingar Trumps nýverið - þá meina ég, viðskiptastríð.

 

Niðurstaða

Ég held að allir þeir sem hafa fylgst með alþjóðamálum lengur en einn áratug. Muni viðhafa afar hóflega bjartsýni um samninga Donalds Trumps og Kim Jong Un á næstunni. Tilboð um friðarsamning er góð hugmynd - ef út í það er farið, og opnar málið frekar, býður upp á hugsanlega aukinn sveigjanleika. Það þíði þó ekki endilega að líkur þess að saman gangi, séu endilega miklar.

Enda hefur deilan eftir allt saman staðið nærri því 63 ár.
Og þetta er alls ekki í fyrsta sinn, sem gerð sé tilraun til endanlegrar lausnar deilna á Kóreuskaga.

 

Kv.