Kína skilgreint strategískur keppinautur í nýrri stefnuyfirlýsingu um framtíðar öryggi Bandaríkjanna

Fyrir áhugasama - hlekkur á texta plaggsins: National Security Stragegy of the United States of America, December 2017.

Skjalið sjálft er greinilega skrifað af embættismönnum og er - ef út í það er farið - ekki sjokkerandi; nema fyrir það sem vantar í það.
En í því er ekki eins og var í tíð Obama - hnattræn hlýnun skilgreind sem alvarlegt framtíðar öryggisvandamál fyrir Bandaríkin, heldur fjallað um hlýnun undir lið sem fjallar í grunninn um fyrirhugaða sókn Bandaríkjanna í orkumálum; m.ö.o. í kafla með áherslu á auðlyndanýtingu.
En enginn vafi getur verið að hlýnun af mannavöldum er alvarlegt framtíðar öryggismál fyri Bandaríkin -- t.d. skilgreinir PENTAGON hnattræna hlýnun af mannavöldum með slíkum hætti.

Ræða Trumps sjálfs virtist mun "aggressívari" en texti skjalsins, sjá videó:

Umfjöllun fjölmiðla:

Trump sets out national security strategy of ‘principled realism’ and global competition

Trump labels China a strategic ‘competitor’

President Trump Stresses 'America First' in National Security Strategy Speech

Ég er eiginlega sammála greiningu þessa manna:

"Nicholas Burns, a Harvard Kennedy School professor and senior State Department official." - "He is right about the philosophical point but all his practical policies undercut it," -

"C. Fred Bergsten, veteran trade expert at the Peterson Institute of International Economics, agreed." - "There’s a germ of truth in what he says," - "Bergsten conceded. U.S. policy has failed to choke off intellectual property theft, especially in China." - "...his overarching point that these are terrible [trade] deals, that they adversely affect U.S. economic interests, he’s never offered a shred of proof of that."

Trump viðhefur "confrontational" aðferðafræði - sem virðist fyrst og fremst, skaða hans eigin yfirlýstu markmið.

Og ákvörðunin um að hætta í - TPP - hafi verið augljós mistök.

En hlutverk - TPP - var einmitt að veita mótægi við vaxandi áhrif Kína í alþjóðaviðskiptum.

TPP - átti að festa í sessi viðskiptareglur er væru bandarískum fyrirtækjum hliðhollar.

--Hinn bóginn, virðast aðrar aðildarþjóðir samkomulagsins ekki hafa sjálfar afskrifað það, heldur staðið í samningum sín á milli þ.s. þætti þurfti að endurskrifa er Bandaríkin gengu út; og virðast stefna að því að samningurinn gildi þeirra á milli.
--Er skapar þann tæknilega möguleika að Bandaríkin gangi aftur inn síðar, en þá væri hann auðvitað ekki eins aðlagaður að hagsmunum bandarísku fyrirtækjanna og hann hefði verið.

• En punkturinn er, að útgangan var ókeypis gjöf til Kína.

Skilaboð til landa við Kyrrahaf, að Bandaríkin væru ekki að veita samkeppni á sviðum viðskipta við Kína.
Það megi því velta því fyrir sér, þ.s. hin nýja stefnuyfirlýsing bandaríkjastjórnar talar um að auka áhrif Bandaríkjanna í viðskiptum; hvernig ríkisstjórn Bandaríkjanna hyggst ná því markmiði.

En fram að þessu er eina landið sem ég veit til að hefur íhugað alvarlega tvíhliða viðræður við ríkisstjórn - Trumps; Bretland.
Það virðist lítill vilji þjóða almennt að prófa það módel, þó Trump hafi talað það upp.

Fjölþjóða-samningamódelið virðist komið til að vera.
Hvort sem Trump líkar betur eða verr!
Og þá geta Bandaríkin einfaldlega ekki - ráðið öllu.

 

Niðurstaða

Málið með Trump og fólk á svipuðum skoðunum - er að það fólk er í raun og veru að hengja bakara fyrir smið. M.ö.o. er þetta klassíska forna aðferðin að setja sökina á útlendinga, af vanda sem er í raun og veru orsakaður heima fyrir!

Með því, að beina sökinni út á við, beina reiði annað - þá stundum vonast menn til þess að komast hjá því að breyta því sem þyrfti að breyta ef laga ætti það vandamál sem viðkomandi segist vilja fást við.

En viðskiptahalli Bandaríkjanna - hefur mest að gera með þá stöðu dollarsins að vera helsta viðskiptamynnt heimsins, en það kallar á stöðugt útstreymi dollara frá Bandaríkjunum - til að viðhalda nægu flæði dollara um alþjóðakerfið.

Málið er að viðskiptahallinn er ekki - endilega galli, vegna stöðu dollarsins. Þar sem á meðan að alþjóðleg viðskipti fara stærstum hluta fram í dollar. Þá helst það ástand - vegna þess að önnur lönd sjálf stunda dollaraviðskipti - að þær eru tilbúnar að selja Bandaríkjunum sinn varning í dollurum.

Meðan að dollarinn hefur þá stöðu - fylgir viðskiptahalla Bandaríkjanna nákvæmlega engin hætta, akkúrat engin. En meðan njóta bandarískir neytendur þess hagræðis, sem raunverulega þvert á fullyrðingar Trump eykur lífskjör Bandaríkjamanna verulega umfram það ástand sem annars væri; að geta keypt varning þaðan sem hann er ódýrast fenginn.

--En um leið og þetta þægindaástand hætti, ef það þíddi að Bandaríkin sjálf yrðu að greiða fyrir innflutning með gjaldeyri - þá umpólaðist rökrétt hættumatið í sambandi við innflutning, þ.s. þá gæti hann skapað skuldir í gjaldmiðlum sem Bandaríkin geta ekki prentað.

--Hversu stór viðskiptahallinn er stjórnast þá fyrst og fremst af efnahag Bandaríkjanna, þ.e. því meiri hagvöxtur - því hærri er dollarinn gagnvart öðrum gjaldmiðlum; sem eykur sjálfkrafa viðskiptahallann sem þá sjálfrkrafa eykur útflæði dollara inn í alþjóðahagkerfið frá Bandaríkjunum.

Aðrar þjóðir gjarnan nota þá útflæddu dollara til kaupa á eignum innan Bandaríkjanna, m.ö.o. erlend fjárfesting.
En staða dollarsins - að dollarar stöðugt flæða frá Bandaríkjunum - örugglega er einnig stór þáttur í því hvers vegna Bandaríkin yfirleitt fá mjög mikla erlenda fjárfestingu.

• Það má segja Bandaríkin sjálf fjármagni mikið til þá fjárfestingu með sínum viðskiptahalla.
  --Fái þannig viðskiptahallann töluvert til baka.

Ég er m.ö.o. í öllum meginatriðum fullkomlega ósammála Trump og hans fylgismönnum, um meinta skaðsemi erlendra viðskiptasamninga fyrir bandarískt efnahagslíf og almenning.

 

Kv.